Weer
een
nieuwe dag, elke
keer opnieuw een
uitdaging.
Simon
vergat zijn medicijnen in te nemen. Een weloverwogen beslissing. Het
werd hoog tijd
om te stoppen met die troep,
niet langer half
bewust door
het leven
te
struinen.
De
vreemde verschijnselen, waar hij de pillen voor
had
gekregen,
waren over. De rust was weergekeerd.
Er
waren geen spoken in zijn huis, dat zag Simon nu ook wel in. De lamp
die gisteren plots uit ging, was gewoon kapot en het geluidsvolume
van radio's varieert wel eens.
Het
lampje van het
koffieapparaat ging
uit
zichzelf uit. Simon
zag het niet.
De
laptop
startte verbazend
snel
op. De
eerste
nieuwsberichten stemden
tot
vreugde.
Zijn favoriete voetbalclub had gewonnen. Een
man had
een
jongetje, dat in het water was
gevallen,
gered.
En morgen
zou
het een
stralende dag worden.
Het
wereldnieuws was minder opwekkend. Stijgende olieprijzen.
Voor hem maakte dat niet zoveel uit. Hij
bezat geen auto.
Het
hooggerechtshof in India had zich uitgesproken tegen het
schrappen van de
wet die
‘homoseksuele
handelingen’ verbood.
Ach, hij kende maar twee homo's en geen enkele Indiër.
Op
het moment dat Simon
begon te lezen over de gespannen situatie in het Midden-Oosten begon
de
plafondlamp zachtjes
te
gloeien
en bij
het instorten van een in aanbouw zijnd gebouw brandde
het peertje volop.
Simon
zag het niet. Hij zat ingespannen naar het
scherm te
turen.
Pas
toen
de lamp,
bij het nieuws over een bomaanslag, met
een harde knal de geest gaf, drong de realiteit zich weer op.
Snel
zette Simon
zijn laptop uit, hij
wist dat een crash anders onvermijdelijk was.
Later die ochtend besteedde Simon
meer tijd aan de douche- en aankleedrituelen dan op normale dagen.
Hij moest er tiptop uitzien voor het sollicitatiegesprek.
Niets zou in de weg staan om de
baan bij het elektriciteitsbedrijf te krijgen.
Daar was hij van verzekerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten