-8-
Murk loopt Eddy tegen
het lijf.
Volgens hem heeft zijn
verjaardagsviering nog lang geduurd en was het nog heul erg gezellig
geworden. “We konden na middernacht gratis zuipen in het Alcoholhol
en mochten daarna ook nog mee naar boven om te neuken.”
Murk trekt zijn
wenkbrauwen op en vraagt verbaasd of hij dat werkelijk heeft
meegemaakt.
Eddy schaterlacht.
“Nee, maar m'n zus wel!”
Murk amperlacht, hij is
nog net niet dronken genoeg om deze vorm van humor ten volle te
kunnen waarderen. Hij twijfelt of hij nog een biertje zal halen of
toch maar naar de BBB zal gaan om te schrijven. Hij besluit de
definitieve beslissing nog even uit te stellen en loopt in de
richting van de bibliotheek én de JanCampert. Als hij op de hoek
Karel met een hoeveelheid blikken koningswater, die zelfs hij voor de uiterste houdbaarheidsdatum in zijn
eentje niet kan legen, tegenkomt,
is de keuze snel gemaakt. Het is immers zoveel socialer om met maten
te drinken.
Murk en Karel nemen
plaats op het bankje voor de Vondelkerk en trekken een blikje open.
Karel vraagt Murk hoe
het schrijven ener roman hem afgaat. Murk smuiklacht. “Als ik jou
niet had ontmoet, was ik vandaag naar de bieb gegaan.” Karel
grinnikt. “Ja, dat zal wel.”
Murk voelt zich
gedwongen de dorst zijn prille carrière als auteur spoorslags voort
te zetten nader toe te lichten. “Ach, wat zal ik zeggen, het talent
blijft voortwoekeren, ik heb nog wel geprobeerd het te verdrinken,
maar het komt toch telkens weer bovendrijven.”
Karel maakt een
snuivend geluid. Murk negeert en hervat. “Er zijn in Gedogia ruim
één miljoen mensen die denken dat ze een boek kunnen schrijven.
Daar ben ik er slechts een van. Maar ik heb toch ook al achttien
miljoen taalgenoten achter me gelaten. Ik zit dus zogezegd in de
kopgroep.”
Karel neemt nog een
slok, spoelt de bewering van zijn vriend langs tanden en huig door
het keelgat omlaag, en knikt bedachtzaam. “Tjaaaa, wie schrijft,
die blijft. Blijft in ieder geval, of dan toch zeker wel, ten minste
van het bier af.”
Binst de bange burgers,
die de zwijgende meerderheid van wakker Gedogia vormen, zich heel erg
druk over onbeduidende zaken, zoals hypotheek, kinderopvang en
werkgelegenheid maken, bespreken Karel en Murk de grotere zaken des
levens. De internationale en landelijke politiek, de algemene
toestand van de wereld, armoede, oorlogen en klimaatverandering en
uiteraard de Tour de France.
Vier blikken bier
verder hebben ze, in theorie, al het wereldleed opgelost. Ze zijn het
alleen nog niet helemaal eens over de vraag wie de Tour, die
volgende week van start gaat, dit jaar zal gaan winnen.
Volgens Murk zal het de
Zomer van Levi Leipheimer worden. Dat heeft hij weliswaar al
sinds Lance Armstrong voor de eerste keer is gestopt beweerd, maar
dit jaar weet hij het heel erg zeker.
Murk weet dat hij voor
vandaag genoeg gedronken heeft en, ofschoon hij zich niet langer in
staat acht een relevante bijdrage aan de wereldliteratuur te leveren,
loopt hij toch nog maar even langs de bibliotheek om daar zijn e-mail
te checken en nog enkele feitjes te gaan yahoogelen.
Op het moment dat hij
bij de BBB arriveert zijn werklieden daar net bezig vlaggen te
plaatsen om een ieder aan te sporen de open dag van het
AnnaEnquistconservatorium te bezoeken. De mededeling verwaait, omdat
de wind de vlaggen zo draait dat de tekst slechts in spiegelschrift,
of vanaf het water, te zien is.
Na een klein uur
verlaat Murk de bieb. Bijna etenstijd. Hoog tijd om naar huis te
gaan.
Thuisgekomen
beantwoordt ma Hemelsoet zijn “hoi, daar ben ik weer!” niet.
Hij treft moeder in de
huiskamer op de bank aan. Op de televisie wordt de loting van de
Champions League voltrokken.
Mevrouw Hemelsoet had
vroeger altijd een enorme hekel aan programma’s over voetbal, maar
kijkt tegenwoordig naar alles wat beweegt. Kortelings heeft Murk haar
nog bij een uitzending over de islam, in het Berbers, aangetroffen.
Als hij omzichtig om
haar heen loopt, beweegt moeder haar hoofd. Gelukkig ze leeft nog.
Murk
gelooft niet in leven na de dood. Zelfs niet in het geval van ma
Hemelsoet.
Eigenlijk
zou hij het liefst, net als Emily Dickson bij haar vader deed, eerst
diepgravend willen onderzoeken of er wel een hiernamaals bestaat,
aleer hij haar aan het graf toevertrouwd.
Moeder reageert nauwelijks en Murk besluit dat het maar het beste is voor het eten te gaan zorgen.
