Lentebal hoofdstuk 2

-2-

Murk wordt wakker.
Hij wil het liefst verder gaan met schrijven, maar besluit eerst bij moeder op bezoek te gaan en boodschappen te doen.

Tijdens het ontbijt kijkt Murk naar Goedemorgen Gedogia.
Er is een royaltywatcher in de studio aanwezig, die opheldering komt geven over de dubbele nationaliteit van koningin Beatrix.
Een Kamerlid van GroenLinks wilde onlangs van de demissionair minister van Wonen, Wijken en Integratie weten of de majesteit twee paspoorten heeft.
De bewindsman kon toen slechts antwoorden dat koningin Beatrix over de Gedogiaanse nationaliteit beschikt, maar dat dit dus niets zegt over eventuele andere nationaliteiten die de vorstin ook nog heeft.
Op grond van een oude Britse wet worden alle nakomelingen van prinses Sophia, keurvorstin van Hannover, formeel in het Verenigd Koninkrijk geboren en kunnen hierdoor aanspraak maken op het Britse staatsburgerschap.
Beatrix is een directe afstammeling van deze vorstin en tevens 942^ste in de lijn van opvolging van koningin Elizabeth II.
Haar zus Margriet is tijdens de Tweede Wereldoorlog in Canada geboren. Door de kamer waar zij ter wereld kwam tijdelijk Nederlands grondgebied te verklaren, is zij ook burger van Gedogia geworden.
Volgens Murk is het voor een ieder, dus ook voor mensen die van koninklijke bloede zijn, wel handig om meerdere paspoorten te hebben. Om zodoende meer mogelijkheden te hebben het land te verlaten als dat onverhoopt nodig mocht zijn.
In het overzicht van de ochtendkranten wordt een bericht over de gemeente Katwijk voorgelezen. Er is uit onderzoek, afgelopen zomer onder driehonderd strandgangers gehouden, gebleken dat er naast de vraag om betere toiletgelegenheden ook een opvallende behoefte aan kuilen in het zand bestaat. De meerderheid van de ondervraagden - en niet alleen onze oosterbuurmannen - gaf aan hier best wat geld voor over te hebben. Men wil nu studenten gaan werven om de gaten op het strand te graven. Een medewerkster van Citymarketing Katwijk denkt dat de prijs per kuil op ongeveer vierenhalve Gedogiaanse Florijnen zal komen te liggen. De zegsvrouw garandeert dat het initiatief om studenten voor deze klus in te zetten geen premature 1 aprilgrap is.
De ontbijtshow vervolgt met nieuws over de voedselbanken, die nu ook slachtoffer van de economische crisis zijn geworden.
Er is een woordvoerder van een van deze charitatieve instellingen in de studio. Hij heeft het over het Frogereffect en vertelt dat de goede bedoelingen van René Froger met zijn tv-programma, waarin hij behoeftigen probeerde te helpen, tot een averechts resultaat hebben geleid.
Waarschijnlijk heeft de volkszanger zijn eigen consumptiepatroon ten tijde van de opnames van Effe geen penning te makken te weinig aangepast en de mondvoorraad van mensen, die voor langere periode van een klein budget moeten zien rond te komen, opgegeten.
Het journaal brengt nieuws over Harry Nicolaides.
De Australische schrijver, die in Thailand vastzat vanwege het beledigingen van het koningshuis, is zojuist vrijgelaten nadat de Thaise koning Bhumibol hem gratie heeft verleend. De auteur had drie jaar gevangenisstraf gekregen wegens majesteitsschennis, omdat hij vier jaar eerder in een van zijn boeken over het losbandige liefdesleven van de Thaise kroonprins had geschreven. De schrijver had zelf vijftig exemplaren van het boek laten drukken. Daarvan werden er in Australië slechts zeven verkocht.
Murk gelooft dat hij in zijn roman nog geen buitenlandse staatshoofden heeft beledigd. Dat is misschien een ideetje om in een van de volgende hoofdstukken uit te gaan werken.

Murk zet de televisie uit en kleedt zich aan.
Hij besluit een alternatieve route door het park en een nieuwe woonwijk tussen het Willem Brakmankanaal en het verpleegtehuis te nemen. Dat is hemelsbreed gezien de kortste weg.
De weg door de vinexwijk op nog geen vijfhonderd meter van de ark, waar hij al dertig jaar woont, blijkt ingewikkelder dan voorzien. Na een half uur lopen, is hij weer op hetzelfde punt.

Murk stapt op de tweede verdieping uit de lift van het dementorium en kijkt rond.
Al snel ontdekt hij ma Hemelsoet in een rolstoel. Ze zit ingebouwd tussen ruim twintig andere bewoners, voor een televisietoestel waarop een video van Frans Bauer wordt vertoond.
Om moeders tehuisgenoten niet van hun kijkgenot te beroven, gaat Murk op zijn hurken naast haar zitten. Na tien minuten heeft een oude vrouw, op de bank naast moeder, genoeg van de muziek en de luid meezingende, commentaar gevende, seniele senioren om haar heen en kan hij haar plaats innemen.
Het lukt Murk nauwelijks om iets te begrijpen van hetgeen hij nog wel van de woorden van moeder kan verstaan.
Er loopt een vrouw langs die, luid schreeuwend, meedeelt dat ze naar de winkel wil, maar niet weet waar die is.
Het brengt ma Hemelsoet op een idee.
Ze begint opnieuw over het geld, dat ze echt nodig heeft om iets te kunnen kopen.
Shopaholica blijkt een schier onuitroeibare ondeugd te zijn, die, zelfs als je zwakhoofdig bent geworden, toch af en toe de kop weer opsteekt.
Na ruim een half uur is Murk genoeg te weten gekomen over de geestelijke en lichamelijke toestand van moeder. Ze ziet er een beetje beter uit, slaapt redelijk, de wonden herstellen langzaam en het eten smaakt haar nog altijd even matig. Hij vertelt haar dat Jacqueline de volgende dag weer langskomt en neemt afscheid.

Het doen van de boodschappen kost Murk bijna een uur van ergernis, omdat hij de vergissing begaat bij de Lidl in het nabijgelegen winkelcentrum zijn inkopen te gaan doen.

De Lidllijke toestanden die bij de discountsuper heersen, zijn schier onoplosbaar. Het drie in een rij kassa erbij gaat niet meer op, omdat alle kassa's al bezet zijn en het niet mogelijk is er meer kassa's bij te plaatsen zonder de muren naar de naastgelegen winkel te doorbreken.

Als Murk langs een Chinees restaurant loopt, valt zijn oog op een poster die op een blinde buitenmuur is geplakt. Een affiche voor de muzikale show “Afrika Afrika”, die ruim een jaar geleden in de hoofdstad werd opgevoerd.

Het schiet hem ineens te binnen dat hij ongeveer anderhalf jaar geleden, toen hij met Julio door het centrum doolde, kaartjes voor deze voorstelling heeft gevonden.

Hij dacht in eerste instantie dat het tickets voor een musical waren en stelde zijn kompaan voor te proberen ze in de Gerrit Komrijstraat aan homoseksuele liefhebbers van deze kunstvorm te verkopen.

Julio vond het een wild plan. Het leek hem praktisch onuitvoerbaar, maar daarin zag Murk juist een uitdaging. Hij stapte een paar bars binnen en slaagde erin ze binnen een kwartier aan een man en een vrouw te verkopen.

Het feit dat hij er naderhand achter kwam dat het geen musical betrof, bezorgde hem geen schuldige gevoelens. De kaartjes waren echt, niet gestolen en hij had ze voor een billijke prijs van de hand gedaan.

Murk is weer thuis en bergt de boodschappen op. Hij start zijn laptop op en zet de radio erbij aan.

In het programma wordt het uitvoeren van hersenscans als onderdeel van de sollicitatieprocedure bij leidinggevende posities behandelt.

Een professor rechtvaardigt de testen. Volgens hem is uit wetenschappelijke studies gebleken dat een op de honderd mensen psychopaat is en er dus een reële kans is dat er bij elk groot bedrijf wel een in de leiding zit.

Een ethicus brengt daar tegenin dat het beschikkingsrecht van een persoon over zijn of haar lichaam belangrijker is dan de praktische voordelen die het biedt om mensen op hun geestelijke gezondheid te selecteren.

De presentator roept de vraag op wat er dan met mensen zal gebeuren waar de aanleg tot psychotische wanen wordt gediagnosticeerd en of het dan voor hen nog wel mogelijk is ergens aan de slag te komen.

De hersenspecialist nuanceert de academische bevindingen. Er zijn gradaties van psychopathische waanzin. Iemand kan bijvoorbeeld nog altijd als opsporingsambtenaar bij de politie gaan werken. Dat is zelfs een pre. Hij weet immers hoe andere gekken denken.

Murk denkt terug aan alle politiebeambten die hij in zijn leven is tegengekomen. Dat moeten er meer dan honderd zijn. Hij trekt de conclusie dat hij bij deze ontmoetingen dus minstens een keer met iemand met een persoonlijkheidsstoornis te maken heeft gehad.

Het programma gaat verder met een vraaggesprek met de voorman van de Vlaamse politieke partij Vlaams Belang, Filip Michel Frans Dewinter, die de vorige dag het boek Inch'Allah? De Islamisering van Europa heeft gepresenteerd.

Het verse boekje is een nieuwe poging van Dewinter om de aandacht op zichzelf te vestigen en zodoende een groter kiezerspotentieel aan te boren. Hij is jaloers op het succes dat Geert Wilders met zijn anti-islamitische uitlatingen, en de daaruit voortvloeiende vervolging, bij de jongste verkiezingen in Gedogia heeft geboekt.

De Vlaamse rechts-extremist schrijft in zijn bundel dat moslimfobie een plicht is. Hij wil waarschuwen tegen het roofdier islam dat de zwakke prooi Europa wil aanvallen. Voorts is hij van mening dat radicale moslims het hele westen willen onderwerpen en de koran een licence to kill is. Dat de massa-immigratie het Paard van Troje van de islam is.

Vooralsnog zijn de pogingen van Filip en de anderen om de extremistische Vlaamse beweging salonfähig te maken, mislukt. De populariteit van de partij loopt volgens recente opiniepeilingen achteruit, omdat er in Vlaanderen ook andere rechtse partijen in opkomst zijn, die voor concurrentie zorgen, en de fase Wilders in België voorbij is, omdat het shockeffect daar niet meer werkt.

Over drie maanden zijn er verkiezingen voor het Vlaamse deelparlement. Het is dus niet toevallig dat de populist juist nu een nieuw boekje open doet.

Dewinter beweert dat hij drie jaar aan zijn jongste uitgave heeft gewerkt en beklaagt zich over de matige opkomst bij de presentatie. Er waren maar vier journalisten, waarvan drie uit het buitenland. Volgens hem is er in België naast een cordon sanitaire nu ook sprake van een cordon mediatique.

Bij de bijeenkomst werd de film Fitna gedraaid. Wilders zelf was niet welkom, omdat Dewinter bang was dat deze alle aandacht zou krijgen.

Het interview eindigt met de vraag van een journalist.

''Denkt u dat u Groot-Brittannië binnen mag komen om publiciteit voor uw boek te maken.''

Een helder antwoord blijft uit.

Er is breaking news. Op de nationale luchthaven van Gedogia is een Turkse jet in drieën gebroken.

In afwachting van duidelijkheid over hetgeen er precies gebeurt is, wordt er steeds opnieuw bericht dat er niets te melden is.

De tussenliggende tijd wordt gevuld met gesprekken met mensen die op het moment van het ongeluk in de buurt waren, maar eigenlijk niets gezien hebben. En met veel reacties van familieleden van de slachtoffers, die het heel erg vinden dat ze geen contact met hun geliefden kunnen krijgen en boos zijn dat de luchtvaartmaatschappij hen niets vertelt.

Ter afwisseling hiervan komen deskundigen vertellen dat de nationale Turkse luchtvaartmaatschappij gewoon op AdriaanvanDisAirport mocht landen en dus naar alle waarschijnlijkheid wel aan alle veiligheidseisen heeft voldaan.

Na een tijdje is het de redactie van het actualiteitenprogramma gelukt een opname van de verkeerstoren ten tijde van de crash te bemachtigen. Een luide stem eufemismeert het ongeluk.

''Er is een probleem met vlucht TK1951!''

De volgende expert weet te melden dat Turkisch Airlines geen al te beste reputatie heeft.

Volgens Murk zal dat er vandaag zeker niet beter op zijn geworden.

Het nieuws wordt af en toe onderbroken om een ranglijst voor te lezen met wat de luisteraars op dat moment de belangrijkste nieuwsfeiten van deze dag vinden. Uiteraard staat het neergestorte vliegtuig bij de rubriek ranking the news met stip op nummer 1.

Er is ook extra verkeersinformatie. Er staan enorme files rondom AvDA. Er zijn veel bestuurders bij de rampplek gestopt om met eigen ogen te zien wat er aan de hand is en filmpjes voor vrienden en familieleden te maken, die er helaas niet bij kunnen zijn.

De voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid, Mr. Pieter van Vollenhoven, is snel ter plaatse.

Murk denkt dat alles nu wel goed zal komen.

Hij zet de radio uit en de televisie aan, om naar de herhaling van Pauw en Witteman van de vorige dag te kunnen kijken.

Hun eerste gast is een tekenaar van spotprenten die vorig jaar is opgepakt, omdat hij een religieuze bevolkingsgroep beledigd zou hebben. Hij verschijnt gekleed in een niqab, omdat hij bang is slachtoffer van geweld te worden, mocht men hem op straat herkennen.

De presentatoren van de talkshow verknallen de undercover van de cartoonist, door Gregorius N. herhaaldelijk bij zijn volledige naam te noemen.

De volgende gast is Hans Teeuwen. Hij komt vertellen waar voor hem de grens van beledigen ligt. Die legt hij bij het oproepen tot geweld.

Witteman vraagt hem of men ‘‘Hamas, Hamas, alle joden aan het gas mag’’ roepen. Teeuwen aarzelt. Hij vindt eigenlijk van niet. En beperkt zich tot het geven van commentaar op het poëtische niveau van het rijmpje.

Daarna mag Claudia de Breij haar boek Krijg nou tieten een tiental seconden voor de camera houden en iets over de inhoud vertellen.

Ze schreef het tijdens haar zwangerschap. De titel refereert aan de lichamelijke veranderingen die gedurende de negen maanden, die aan de geboorte van haar zoon Bing Cornelis Bram voorafgingen, bij haar zijn opgetreden.

Voor Murk hebben zelfs lesbo's met minder grote borsten, die in geringere mate humoristisch en intelligent zijn dan de blonde cabaretière, een grote aantrekkingskracht. Hij vraagt zich al zijn hele leven af wat hiervan de reden zou kunnen zijn.

Murk stopt met schrijven en gaat koken. Hij zet de televisie uit en de radio weer aan.

Het nieuws wordt nog altijd beheerst door de vliegtuigramp.

Er is nog steeds niet bekend hoeveel mensen slachtoffer van de ramp zijn geworden. Er kan ook niets over de oorzaak worden gezegd, omdat de zwarte doos nog niet is gevonden. Er is dus tijd over om met mensen te praten die heelhuids uit het toestel zijn gekomen.

Er wordt flink gediscussieerd over de veiligste plekken in vliegtuigen. Zijn die bij de nooddeur of heeft men juist een nooddeur gemaakt op plaatsen waar je het meest gevaar loopt.

Een man is van mening dat je achterin het vliegtuig het minste risico loopt. Daar wordt immers ook de zwarte doos met vluchtgegevens bewaard. Die zal toch wel op de plek zijn gemonteerd waar de minste kans op vernietiging bestaat,.

Met de zwarte doos, of flight data recorder, wordt het elektronisch kastje bedoeld waarin de vluchtgegevens van een vliegtuig worden opgeslagen.

De flight data recorder is ruim vijftig jaar geleden door de Australiër Dave Warren uitgevonden.

De doos is niet zwart, zoals de naam doet vermoeden, maar geel, rood of oranje. Dit is om het terugvinden na een eventuele crash makkelijker te maken.

De term zwarte doos is een vertaling van de Engelse term black box. Hiermee wordt feitelijk een geheimzinnig apparaat bedoeld waarvan velen niet weten hoe het er van binnen uitziet of hoe het precies functioneert.

Naast de zwarte doos bevat een vliegtuig ook een cockpit voice recorder waarmee de gesprekken in de cockpit worden opgenomen.

De zwarte doos is zo geconstrueerd dat hij zeer extreme condities, bijvoorbeeld een hevige brand of val van grote hoogte, kan overleven.

De oorspronkelijke reden om de vluchtgegevens te registreren, was om aan te tonen dat een crash niet aan constructiefouten, maar aan een menselijk handelen te wijten is. Om te voorkomen dat de fabrikant aansprakelijk zou worden gesteld.

Tegenwoordig is echter de belangrijkste toepassing ongelukken te kunnen analyseren, teneinde soortgelijke gevallen in de toekomst te kunnen voorkomen.

Vaak wordt aan gasten in radio- en televisieprogramma's gevraagd waar hij of zij zich bevond toen president Kennedy werd vermoord of wat ze aan het doen waren toen de vliegtuigen het World Trade Center invlogen.

Murk weet nog waar hij was toen het grootste vliegtuigongeluk uit de geschiedenis plaatsvond.

De vliegtuigramp op het Canarische eiland Tenerife vond plaats op 27 maart 1977. 
Twee vliegtuigen van het type Boeing 747 botsten op elkaar. Hierbij kwamen 583 mensen om.

Murk zat in die tijd op de middelbare school en had samen met de rest van de klas strafwerk gekregen. De reden was een gemiste les lichamelijke oefening. Iedereen was vroeg naar huis gegaan, nadat de twee lesuren daarvoor waren uitgevallen.

De leraar die toezicht op de gestraften moest houden, werd weggeroepen. Naar later bleek omdat zijn vrouw, die KLM-stewardess was, bij de bewuste ramp was omgekomen.

Jacqueline belt. Ze wil weten hoe het met moeder gaat. Murk kan haar weinig nieuws vertellen.

Ze praten nog even over de catastrofe met de Turkse vliegmachine.

Jacqueline zat op het moment dat het toestel crashte naar een popstation te luisteren. Ze vertelt dat er al voordat het nieuws officieel bekend werd mensen waren die sms-berichten naar de diskjockey stuurden, om te melden dat er een accident had plaatsgevonden.

''Maf, dan rijdt iemand op de A9, ziet een vliegtuig neerstorten en het eerste dat hij dan doet, is een boodschapje naar zijn favoriete radioprogramma sturen.''

Murk kan niet nalaten om te vragen of er ook nog prijzen mee gewonnen konden worden.

''Zie je een ramp, sms ff naar radio 112, daar win je een iPod mee!''

Murk ziet voor zijn geestesoog een dj opdoemen die allerlei toepasselijke platen uitzoekt om het programma op te leuken.

Waar is hier de nooduitgang; S.O.S.; Down down; het clomplete oeuvre van The Crash Test Dummies.

Murk maakt eten en zet daarbij de televisie aan om Dit was de dag die is geweest te kunnen bekijken.

Ook dit programma staat volledig in het teken van het ramptoestel. Er zijn allerlei amateurbeelden van de onzachte landing. Zelfs opnamen van een passagier, die de tegenwoordigheid van geest had met zijn mobieltje te filmen, terwijl hij het toestel verliet.

De talkshow wordt verder bijna geheel gevuld met mensen die op de ongeluksvlucht zaten.

Onder hen bevinden zich ook bekende inwoners van Gedogia. Twee van de drie Meiden van Halal, een multicul-programma van de publieke omroep.

Aan het eind van de uitzending mag Henk Westbroek ook nog even vertellen dat hij niet in het vliegtuig zat. Hij had besloten een latere vlucht te nemen, nadat hij gehoord had dat hij voor de oorspronkelijk geboekte vliegreis vroeg zijn bed uit moest.

Hij meldt dat hij, toen hij was uitgeslapen en het nieuws over de malheur met de TK1951 vernam, voor de volgende vlucht had geboekt.

''Statistisch gezien, achtte ik de kans heel erg klein dat twee opeenvolgende vliegtuigen van dezelfde maatschappij zouden neerstorten.''

Het enige wat er nog aan het programma ontbreekt, is dat de Utrechtse zanger zijn versie van Ik heb geen zin om op te staan ten beste mag geven of de aanwezigheid van een cabaretier die foute grappen over de afdeling transploft van de Turkse luchtvaartmaatschappij maakt.

De uitzending is ten einde. Het publiek applaudisseert.

Murk denkt aan de vreemde gewoonte van mensen om te klappen voor een piloot die zijn vak verstaat en zijn vliegtuig gewoon weer veilig op de grond weet te zetten.

Murk bedenkt dat hij is vergeten zijn mailbox te checken.

Hij start zijn laptop op en trekt de fles goedkope wijn open, die hij die morgen bij de supermarkt heeft aangeschaft.
De rode vloeistof is, zoals het opschrift 'Rotwein' op het etiket al deed vermoeden, nauwelijks drinkbaar.
Er is een mailtje van Julio, die hem meent te moeten melden dat hij bij zijn familie in Den Bosch carnaval aan het vieren is.
Murk stuurt een boodschap terug. Het lukt hem niet meer alles helemaal foutloos te tikken.
Hij wenst zijn vriend veel plezier in Oetluldonk en geeft hem het advies de volgende dag niet te ver uit de kust te gaan bij het haringhappen.
Hij vraagt zich af hoe Julio dit jaar gekleed zal gaan. Zijn gevoel voor humor kennende, heeft hij zich vast als controleur van het rookverbod vermomd. Of anders als sigaret, aansteker of asbak.
Murk heeft zich een keer aan het vieren van carnaval bezondigd. Nu alweer een jaar of twintig geleden. Ook in de Brabantse hoofdstad.
Hij was daar in zijn eentje heengegaan en voelde zich erg buitengesloten toen bleek dat aan het eind van de avond bij bijna alle kroegen de luiken werden gesloten en bezoekers moesten aanbellen om toegelaten te worden.
Het casino bleek een van de weinige uitgaansgelegenheden te zijn waar je je niet eerst voor aan hoefde te dienen. Daar had hij de halve nacht met het drinken van te duur bier doorgebracht.
Toen dit etablissement zijn deuren sloot, stond hem niets anders te doen dan zich naar het station te begeven en daar op de eerste trein naar huis te wachten. 

Murk valt in slaap. De rode wijn doet hem in een vreemde roes verzeilen. Hij droomt dat hij carnaval viert.

Hij staat in een Zorro outfit gekleed op een dansvloer. Om hem heen dansen nog minstens veertig andere idioten, die op hetzelfde idee zijn gekomen.

Er schuifelt een personage op hem af die zich in een extra large dinosaurus-pak heeft gehesen.

In de ogen van de overdressed figuur glimt een blik, die als enigszins ruziezoekend kan worden geïnterpreteerd. Ergens diep uit het corpus klinkt een lage stem.

''Heb ik soms iets van je aan?!?!''

Murk deinst achteruit. De vreemd uitgemonsterde gedaante botst enkele malen tegen hem op.

Murk maakt zich uit de voeten en loopt bij de garderobe nog bijna tegen een in djellaba gekleed heerschap op die hem een vrolijk 'Allahaaaaf!' toeroept.

Murk wordt wakker. Op de bank in de huiskamer. Hij heeft een droge mond, drinkt een paar glazen water en gaat naar bed.
Hij bedenkt dat er niets te vieren is dan het vieren zelf.

"Een 'ORGY of Species (by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life)' zeg maar."

 Naar het volgende hoofdstuk 

 

 Inhoud Roman Seizoensgebonden 

  Terug naar de thuispagina