Winterverleiding hoofdstuk 9

-9-

Vandaag is het de dag dat Jacqueline 34 jaar wordt.
Jacqueline komt tegenwoordig vaak te laat, omdat ze het altijd druk heeft. Haar leven begon ook al twee dagen te laat. Ze had een kerstkind kunnen zijn.
Ma Hemelsoet is nog niet wakker. Murk gaat naar zijn werkkamer om te schrijven, maar zijn gedachten zijn meer bij zijn zus.
Murk heeft mooie herinneringen aan haar geboortedag. Hij mocht bij zijn oom en tante logeren, omdat zijn vader en moeder naar het ziekenhuis moesten.
Pa Hemelsoet en zijn broer hadden in die tijd samen een bedrijf. Oom en tante woonden boven de zaak en Murk kwam daar vaak om boeken te lenen, die hun volwassen kinderen bij het verlaten van het ouderlijk huis hadden achtergelaten.

Toen Murk na de kerstvakantie weer op school kwam, vertelde hij enthousiast over zijn nieuwe zusje. Hij had het hele kringgesprek wel vol kunnen praten.
Hij begon zich al vroeg met haar opvoeding te bemoeien. Als Jacqueline weer eens niet wilde eten en ma Hemelsoet een alternatieve maaltijd voor haar ging maken, wist hij altijd precies hoe het aangepakt moest worden.
''Als ze maar een tijdje honger heeft, eet ze alles.''
Moeder ging dan toch altijd de keuken weer in om iets met veel appelmoes klaar te maken.
Als grote broer kreeg Murk vaak op zijn kop als zijn zusje het op een huilen zette. Dat was inderdaad dikwijls zijn schuld.
Hij werd al vroeg inventief in het vinden van manieren om zijn zusje op te vrolijken. Als hij haar een mep had gegeven, omdat ze weer eens erg vervelend was geweest, speelden ze steevast Jacqie Spierbal. Dan was Jacqueline een oersterk meisje, een verre verwante van Astrid Lindgren’s Pippilotta Viktualia Rullgardina Krusmynta Efraimsdotter Långstrump. Dit gaf haar de kans haar broer een flinke dreun terug te geven. Dan stortte Murk kreunend ter aarde en was Jacqueline al snel vergeten wat haar was aangedaan.
Als Murk geen zin had om lang met zijn zusje te spelen, stelde hij voor om verstoppertje te spelen.
Jacqueline verstopte zich. En Murk nam de gelegenheid te baat om rustig de Donald Duck te kunnen lezen, terwijl zuslief er ondertussen heilig van overtuigd was dat zij zich wel ontzettend goed had verstopt.

Moeder komt haar bed uit. Murk herinnert haar aan de verjaardag van haar dochter en maakt koffie en een boterham voor haar klaar.

Ma loopt direct de huiskamer weer uit. Ze is weer vergeten haar gebit in te doen.

''Ik kan ’s morgens nog niet nadenken,'' mummelt ma.

''Dan zou je een kop koffie moeten nemen,'' plaagt Murk. ''Oh nee, die heb je al.''

Moeder vindt het te donker en te koud om in de huiskamer te blijven en verdwijnt weer naar haar kamer.

Murk duikt opnieuw onder in zijn nostalgische bui. Hij ziet zijn zusje weer voor zich als vierjarige op het plein voor het huis van oma. Het is zondagmiddag. Oma staat in de deuropening de familie Hemelsoet uit te zwaaien. Het is een warme zomerdag. Oma heeft geen kousen aan. Jacqueline hangt uit het autoraampje. Haar kinderrijmpje verbreekt de lome zondagsrust.

''Blote benen, chocoladetenen.''

Oma lacht. Pa Hemelsoet rijdt snel weg, voordat er mensen voor de ramen komen kijken wie de sereniteit verbreekt.

Murk denkt terug aan een reis naar Duitsland. Enkele jaren later.

Hij zit zich op de voorbank van de auto rot te vervelen en in de spiegel is het gezicht van zijn zusje zichtbaar. Ze is uitgelaten en super enthousiast, omdat ze helemaal naar Duitseland gaan.

Het is altijd mooi om kinderen te zien die heel geestdriftig zijn over iets wat volwassenen heel gewoon vinden.

Als Murk de pont over Den Doolaard neemt, ziet hij altijd wel kleine kinderen die hun ogen uitkijken, omdat ze nog nooit op een boot zijn geweest.

Onvergetelijk zijn de grote, stralende, blauwe ogen van Franka toen zij voor het eerst in een trein zat.

Murk was die dag in Walden geweest en Jacqueline bracht hem naar de trein. Franka mocht mee naar het station. Zij kende treinen alleen maar uit boekjes die haar moeder voor het slapen voorlas. Jacqueline bedacht dat het wel leuk zou zijn als ze tot het eerstvolgende station meereden.

Een dikke conducteur blies op zijn fluitje. De trein vertrok. Franka zag vanuit het bovenste gedeelte van de dubbeldekstrein Walden langzaam kleiner worden. Terwijl sufgewerkte forensen, die hun routineuze reis huiswaarts maakten, verveeld naar buiten staarden, genoot Franka volop van het wonderbaarlijke avontuur. Ze had het gevoel alsof ze in een boek zat.

De stroom van herinneringen die Murk omspoelt, wordt ingedamd doordat er op de radio een interview met Wijnand Duyvendak begint.

De ex-parlementariër vertelt hoe hij het bijna afgelopen jaar heeft beleefd. Hij schetst de ontmoeting die hij onlangs met een lid van de oproerpolitie heeft gehad. Ze bleken twee decennia geleden allebei hun vuurdoop bij dezelfde actie te hebben gehad. Voor Duyvendak was het de eerste keer dat hij in elkaar geknuppeld werd. De ME'er kwam net van de politieschool en moest voor het eerst betogers in bedwang houden. Hun onmacht om met deze situatie om te gaan, vertoonde opvallende overeenkomsten.

Duyvendak heeft ook nog een leuke anekdote. Hij beschrijft hoe hij onlangs is aangehouden toen hij zonder de juiste verlichting te voeren op een fiets reed. De agent controleerde zijn legitimatie en kwam toen met de vraag of hij de Duyvendak was die de laatste tijd zo in het nieuws was geweest. De politicus kreeg geen bon, “omdat hij het laatste jaar al genoeg problemen heeft gehad”.

Murk en ma gaan vroeg eten, zodat hij op tijd naar de viering van de verjaardag van Jacqueline kan vertrekken.

De invitatie die Jacqueline voor haar verjaardag stuurde, belooft dat er na afloop van het feest voor iedereen vervoer geregeld is.

Kom je op m'n feestje Je wordt na afloop thuisgebracht

Dat kan een dure grap worden, want ze heeft, naast de fine fleur van het Gooi, ook gasten uitgenodigd die speciaal met hun privévliegtuigen van hun overwinteringadres zijn gekomen.

Het zal de meeste invités toch wel duidelijk zijn dat het thuisbrengen alleen het vervoer per helikopter naar de nationale luchthaven behelst?

Als Murk zich aan het verkleden is, hoort hij op de radio dat Noraly Beyer zojuist het journaal voor de laatste keer heeft gepresenteerd.

Murk is geschokt. Hij heeft tijdens het eten nog naar het nieuws gekeken, maar niets aan de presentatrice gemerkt. Haar afscheid zet al het wereldnieuws dat net over hem is uitgestort in een ander daglicht. Als je de klok had horen luiden, wist Noraly altijd te vertellen waar de klepel hing.

Murk heeft in de IKEA-gids het perfecte cadeau voor Jacqueline gevonden. Dat gaat hij nog even kopen, voordat hij de trein naar Walden neemt.

Hij is blij dat het hem weer is gelukt iets te vinden voor iemand die bijna alles al heeft. De schoenenkast zou groot genoeg moeten zijn om in ieder geval Jacquelines linkerschoenen te kunnen herbergen.

Alvorens Murk het huis verlaat, brengt hij moeder op de hoogte van het afscheid van Noraly Beyer. Ma Hemelsoet is geschokt.

''Ze was nog zo jong,'' snottert ze. ''Een leven in de knop gebroken.''

Het duurt een tijdje voordat het Murk lukt moeder uit te leggen dat Beyer niet overleden is, maar haar journalistieke carrière na drieëntwintig jaar heeft beëindigd.

''En we hebben nu Laila Abid toch nog, die doet het ook leuk,'' beurt Murk zijn moeder op.

Waarschijnlijk hebben heel veel mensen het plan opgevat op Derde Kerstdag de IKEA te bezoeken. Door de enorme mensenmassa zijn de producten nauwelijks te vinden.

Bij het instappen van de trein heeft Murk spijt dat hij geen kleiner cadeau heeft gekozen. Een boek bijvoorbeeld, zoals hij in opdracht van moeder voor Jacqueline heeft aangeschaft.

De trein is eivol. Murk komt niet verder dan het balkon en moet op de kast gaan zitten, omdat er anders niemand meer langs kan.

Op het moment dat de trein vertrekt, zijn de gedachten van Murk alweer verdwaald in de tijd dat Jacqueline en hij jong waren.

Zij was een jaar of tien en ze mochten zonder hun ouders naar het Noordervlietpark. Ze zagen een paar zielige zeehonden in een te klein bassin en daarna aten ze pannenkoeken op een terrasje.

Op de foto die Murk daar heeft gemaakt, kijkt Jacqueline verrukt naar de mussen die stukjes van haar bord pikken.

Murk hoopt nooit zo dement te worden dat hij dit beeld niet meer kan reproduceren zonder de hulp van een fotoalbum.

In de jaren daarna ontstond er verwijdering tussen broer en zus. Het leeftijdsverschil tussen een jonge volwassene en een jonge puber was ineens hemelsbreed.

Murk denkt met plezier terug aan de keer dat Jacqueline de versie van My way van Sid Vicious voor de nieuwe single van André van Duin versleet. De ruzies die ze hadden over wie het popblad het eerste mocht lezen, vergeet hij liever.

Jacqueline gedroeg zich als puber soms onuitstaanbaar, mede doordat ze na het vroege overlijden van pa Hemelsoet van niemand meer iets aannam.

Jacqueline wilde wel naar de dansschool worden gebracht, maar niet dat haar broer haar voor de deur afzette. De keer dat hij een leenauto had, omdat zijn eigen auto in de garage stond, zat ze de hele tijd gebukt op de achterbank.

Murk herinnert zich ineens dat hij nog een auto van Jacqueline zou krijgen.

Hij had een weddenschap gewonnen en zou de auto krijgen als hij voor zijn verjaardag zijn rijbewijs zou halen. Dat leek Jacqueline een onmogelijke zaak.

Maar Murk had al een tijd lessen genomen en dat voor zijn familieleden geheim gehouden. Dat ging nog een keer bijna mis toen Jacqueline juist uit school kwam op het moment dat hij op de instructeur stond te wachten.

Alleen omdat Jacqueline die dag toevallig nog geld voor schoolfoto’s moest betalen, lukte het Murk haar op tijd weg te werken. Zuslief was super verbaasd dat Murk haar het geld direct, en zonder tegenwerpingen, in de handen drukte.

Murk haalde zijn rijbewijs in de maand voor zijn verjaardag. De maand dat pa Hemelsoet overleed.

Natuurlijk kon Jacqueline geen auto betalen. Ze besloot Murk een autostuur, met daaraan een kaartje met de tekst “De rest krijg je volgend jaar” te geven.

Nadat Jacqueline haar pubertijd te boven was gekomen, werd de kloof tussen broer en zus geleidelijk minder diep en kregen ze dezelfde vriendenkring.

''Station Walden-Centraal.''
Murk wringt zich met de schoenenkast uit de trein en belt zijn zus. Hij heeft geen zin om met het gevaarte ook nog eens een bus of taxi te moeten nemen.

Jacqueline rijdt voor. Met een busje dat ze van manlief heeft geleend. Bijna helemaal volgestouwd met matrassen. Haar 4x4 is voor een onderhoudsbeurt naar de garage.
Met enige moeite lukt het Murk het pakket achter de bestuurderszitting te positioneren. De rit naar huize De Mol kan worden aangevangen.

Murk kijkt toe hoe zijn zus het papier kapot scheurt. Ze is dolblij met haar cadeau.
''Een Imelda!!!! Daar kan ik mooi de schoenen in kwijt die ik volgende week ga kopen.''

Terwijl broer en zus op de gasten wachten, leest Jacqueline de hoofdstukken die Murk de laatste tijd heeft geschreven en velt haar oordeel.
''Het is wel weer heel erg over de top. Nu verzin je er zelfs dode schrijvers bij.''
Murk glimlacht.
''Als Tolstoj zich in Oorlog en Vrede in het gedachtegoed van een paard kan inleven, mag ik toch ook wel een ontmoeting met Gerard Reve creëren?''
Jacqueline grinnikt.
''En je hebt dat stuk over die engel gewoon uit de Bijbel gekopieerd. Dat is toch gewoon plagiëren van het kerstverhaal.''
Murk rechtvaardigt zich.
''Dat maakt niks uit. Daar zit toch geen copyright meer op.''

Edwina arriveert, gechaperonneerd door haar zwijntjes Knor en Unox en iedereen begint aanstalten te maken om naar het bowlingcentrum te vertrekken.

In de limousine praten Murk en Jacqueline nog wat door over de laatste hoofdstukken die Murk heeft geschreven.

''Je schrijft altijd zo positief over je vrienden en familie,'' vindt Jacqueline, ''Straks gaan je lezers die onzin ook nog geloven.''

Murk haalt zijn schouders op.

''Iets vriendelijks schrijven, kost toch niets meer.''

Jacqueline lacht.

''Nee, je inbelrekening is immers al betaald.''

Het wordt Unox en Knor niet toegestaan de bowlingbaan te betreden. Dus moet beurtelings steeds een van de gasten in de bar blijven om op de zwijntjes te passen.

Na het bowlen vertrekt het gezelschap naar de Gooise Pot.

Jacqueline heeft het restaurant de rest van de avond afgehuurd om haar gasten te fêteren op een licht souper en een drankje.

Voor het restaurant treffen ze een boze Joop Braakhekke, die blijkbaar maar niet wil accepteren dat hij als bekende Gedogiaan geen toegang tot het eetetablissement krijgt.

De meeste gasten vertrekken direct uit de Gooise Pot naar huis.

De familie de Mol en een paar goede vrienden maken zich op om thuis verder feest te gaan vieren.

Na een tijdje rond de open haard te hebben zitten drinken en praten, valt het Erwin op dat ze Edwina al een tijdje niet meer hebben gezien.

De gezamenlijke speurtocht door de villa levert in eerste instantie weinig op. Onder het bed van Roel wordt een kleverig boekje aangetroffen. Dat heeft de huishoudelijke staf blijkbaar bij het schoonmaken over het hoofd gezien. De bladzijden plakken aan elkaar van het snoepgoed dat hij klaarblijkelijk heeft bewaard, voor het geval hij 's nachts onverhoopt honger mocht krijgen.
Na bijna een uur zoeken worden Edwina, Knor en Unox in een van de gastenbadkamers gevonden.
Edwina bevindt zich in een precaire situatie. Ze vertelt dat ze nog even snel een bad wilde nemen, om zich op te frissen van het bowlen, maar inmiddels niet meer in staat is het bassin te verlaten.
Knor en/of Unox hebben in hun enthousiasme een hele fles chocoladebadschuim van de rand van het bad gestoten, en Edwina zit nu vast in de snel drogende substantie.
Gelukkig blijkt het mogelijk Edwina snel met behulp van een ijsbijl uit haar hachelijke positie te bevrijden. Maar ze zal nog weken in de geur van wilde cacaobonen gehuld blijven.

Het blijkt dat het in de uitnodiging vermeldde “Je wordt na afloop thuisgebracht” met een grote zak zout moet worden genomen. Een grapje van Jaqueline.

In de trein terug naar huis denkt Murk terug aan de leuke dag en bergt weer een aantal leuke herinneringen in zijn geheugen op.

Thuis is alles rustig. Moeder slaapt al en Murk volgt haar voorbeeld, nadat hij nog een tijdje aan zijn zus heeft gedacht.

Jacqueline is al jaren volwassen en moeder van twee kinderen in de puberteit. Maar al zou zij oma worden, ze zal altijd Murks kleine zusje blijven.

 Naar het volgende hoofdstuk 

 Inhoud Roman Seizoensgebonden 

  Terug naar de thuispagina