Maandagen

Het is maandag.

Alweer.

Nagenoeg elke dag staat Mirna te laat op en stapt ook nog wel eens met het verkeerde been uit bed. Maar er zijn uitzonderingen. Die vallen altijd in het weekend.

Met een diepe zucht slaat zij het dekbed van zich af en loopt naar de keuken. Eerst koffie, heel veel koffie. Vandaag maar niet douchen, het regent en de peuters zullen dus doorweekt en stinkend als natte honden binnenkomen. Niemand zal merken dat zij ook niet fris en fruitig is.

Brrr. Herfst. Vreselijk. Die regen en mist.

De 'feestdagen' had ze ook al nooit als plezierig ervaren en dat is de laatste jaren alleen nog maar erger geworden. Die opsmuk en schijnvertoning. De onrust die dit bij de peuters veroorzaakt is ondraaglijk.

Mirna schenkt, mopperend op ouders die hun kinderen zo slecht opvoeden, nog maar een kop koffie in. Ze is toch al te laat, dus wat maakt het uit.

Kelly, van de andere groep, zal wel weer op tijd zijn. Dat is ze immers altijd. Die vindt het werk blijkbaar bijzonder leuk.

Ze pakt haar fiets, de regen in. Zaterdag weer helemaal vergeten haar versleten fietsketting te laten vervangen en naar het aanlopende achterwiel te laten kijken, waardoor zij nu extra hard moet trappen. De eerste straathoek, één grote plas. En natuurlijk rijdt daar op dat moment een auto met grote snelheid doorheen. Drijfnatte benen en weer vergeten een droge broek mee te nemen. Weer de halve morgen met natte kleren. En uiteraard springt elk stoplicht net op rood als ze aan komt fietsen.

Veel te laat komt Mirna bij het sombere gebouw dat de peuterschool huisvest. Moeders in grote auto’s, wachtend. Die blijven lekker droog. Zal je zien dat ze ook nog boos worden, omdat zij te laat is.

De peuters van haar groep, die al voor dag en dauw door ouders afgeleverd zijn, zullen wel bij Kelly zitten. Moet ze die ook nog gaan bedanken.

Moedeloos stapt Mirna het lokaal binnen en doet de tl-lamp aan. Van dat felle kille, licht wordt ze ook niet vrolijker. Hoe komt het toch dat het er bij Kelly altijd zo anders uitziet?

Langzaam pakt zij haar tas uit en bergt alles in de kast op. Hoog, zodat de peuters er niet bij kunnen. De regel is dat er alleen gezonde dingen gegeten mogen worden. Dus zal ze haar lekkere repen weer op het toilet moeten gaan opeten. Ze heeft nu eenmaal een afdoende hoeveelheid chocolade nodig om de dag door te komen. Dat niemand dat dan lijkt te snappen.

Lethargisch sjokt Mirna naar het achterste lokaal. Vijf paar peuterogen kijken haar aan. Allen uit haar groep. Ze hebben de slepende voetstappen direct herkend en wisten toen al dat ze naar het andere lokaal moeten verkassen. Jorit heeft daar helemaal geen zin in, hij wil bij zijn vriendinnetje blijven.

Na veel soebatten met Jorit en de peuters die zich solidair met hem hebben verklaard, kan Mirna naar haar eigen lokaal terugkeren. Ze wijst alle kinderen een plek aan om te gaan spelen, zonder daarbij al te veel tegemoet te komen aan hun wensen. Zij had gaarne gezien dat de lieverdjes rustig een puzzeltje of zo waren gaan doen. Dan zijn ze tenminste een poosje stil. Maar dat is misschien toch iets teveel van hen gevergd.

Een voor een worden de nog ontbrekende peuters het lokaal binnen geloodst. Dit komt de algehele rust niet echt ten goede. Gelukkig zal er vandaag een nieuw kindje komen en haar moeder de hele morgen blijven. Zo kon de peuter makkelijker wennen en Mirna die moeder wat klusjes laten opknappen waar ze zelf niet zo’n zin in heeft. Wellicht schept zij er genoegen in om buiten in de regen te gaan spelen. Of met de kinderen te vingerverven. Leuk voor peuters, maar het kost haar altijd uren om alles weer schoon te krijgen.

Jorit verdwijnt weer in de poppenhoek. Mirna roept hem snel tot de orde. Jongens spelen niet met poppen, daar worden het slappelingen van. Het liefst zou Mirna hem naar buiten willen sturen. Maar daarvoor regent het, jammer genoeg, nu toch nog net iets te hard.

Na het obligate kringgesprek, waarbij de peuters weer eens niet naar elkaar luisterden, zet Mirna de moeder aan het werk met de lastigste kinderen. Daarna is het hoog tijd om zich even op het toilet terug te trekken voor haar broodnodige choco-shot. Weer enigszins tot zichzelf gekomen, zet zij een groepje aan het puzzelen en pakt een voorleesboek. Er zijn maar een paar meisjes die bereid zijn bedeesd te gaan zitten luisteren. Die twee waarvan hun moeders al hadden gezegd dat ze wat ziekjes waren. De rest van de peuters houdt zich niet zo gedeisd en wordt steeds lawaaiiger. Dat zal de decembermaand met alle vieringen wel zijn. Godzijdank gaat de peuterschool straks twee weken dicht tot het begin van het nieuwe jaar.

De ochtend lijkt uren te duren.

Mirna krijgt trek. Ze verlangt alweer naar iets lekkers en als ze op de klok kijkt begrijpt ze hoe dat komt. Het is bijna ophaaltijd.

's Middag is Mirna vrij. Tijd voor haar hobby. De afgelopen dagen heeft ze vijf uitzendingen van GTST opgenomen, die gaat ze kijken. Misschien komt haar vriendin wel langs. Nog leuker. Onderweg naar huis maar even een fles wijn, of twee, inslaan.

De eerste peuters worden gelukkig al vroeg opgehaald. Moeders, die willen weten wat hun kinderen zoal gedaan hebben, staat ze zo kort als mogelijk te woord. Ouders die laat zijn, maant ze op te schieten. Ze wil naar huis.

Eindelijk rust. Pfffft. Eindelijk rust!

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ 

Het is maandag.

Heerlijk!

Ruim twintig minuten voor de wekker af zou lopen, wordt Kelly wakker en springt uit bed. Ze heeft die nacht een paar leuke ideeën gekregen en dat vergt wat voorbereiding. Eerst maar het knopje van het koffieapparaat omzetten en snel douchen. Op deze manier heeft ze nog genoeg tijd voor ze gaat werken.

Het is herfst en had al bijna een week constant geregend, maar dat deert niet. Haar niet en de peuters al helemaal niet. Daar zijn regenjassen en laarzen goed voor.

Bijna Sinterklaas. En daarna Kerstmis. Als kind had ze deze feesten niet zo leuk gevonden, maar nu ze het eerst samen met de peuters en daarna ook nog met vrienden viert, is december voor Kelly de leukste maand van het jaar. Met de spanning van de peuters weet ze goed om te gaan, er zijn genoeg leuke verhalen en spelletjes om ze weer rustig te krijgen.

Kelly trekt haar regenjas aan en stapt naar buiten. Ze is vrijdag na haar werk nog even langs de fietsenmaker gegaan en haar stalen ros loopt weer gesmeerd. Handig ontwijkt ze een grote plas. Een automobilist ziet de plas ook en wacht tot Kelly gepasseerd is. Ze zwaait vrolijk naar de chauffeur, die haar vriendelijk toelacht.

Ze is ruim op tijd bij de peuterschool. Van buiten is het gebouw misschien wel mistroostig, maar binnen heeft zij leuke platen en tekeningen van de peuters aan de muur geplakt en een aantal planten neergezet. Vrijdag had ze, toen de peuters weg waren, kleurige lampjes opgehangen om de duisternis buiten te sluiten.

In de verte ziet ze de eerste moeders, die al vroeg naar hun werk moeten, aankomen. De meesten zijn blij dat Kelly het nooit erg vindt dat zij hun kinderen al voor de afgesproken tijd brengen. Ook de peuters van Mirna zijn bij haar al vroeg welkom. Zij verzint elke dag karweitjes voor de kleintjes, die er trots op zijn dat zij de juf mogen helpen.

Mirna is weer eens te laat. Ach, dat kan de pret niet drukken. Zij zal de kinderen wel weer opvangen.

Kelly wordt helemaal vochtig van alle knuffels van de peuters in hun natte regenjasjes. Met name Ineke omarmt haar stevig. Kelly trekt de kleine schat haar jasje uit en schudt het plagend boven haar uit.

Ze bemerkt dat Ineke erg veel aandacht voor Jorit in de poppenhoek heeft. Toch wel jammer dat die twee niet bij elkaar in de groep zitten. Misschien zouden Jaap en Jorit kunnen ruilen.

Daar is Mirna al, iets smiespelend over een versleten fietsketting. “Geen probleem, hoor”, lacht Kelly.

De stoeltjes worden in een kring gezet. De kleintjes hebben weer heel wat te vertellen. Het kringgesprek is altijd het hoogtepunt van de dag. Daarna samen knutselen, puzzelen en ravotten en een half uurtje voorlezen. De morgen vliegt voorbij. Kelly heeft weer genoten. Ze kan niet wachten tot ze zelf kinderen heeft.

De eerste moeders komen hun kinderen ophalen voor Kelly er erg in heeft.

Ze vertelt wat ze die ochtend allemaal hebben gedaan en trakteert elke peuter op een knuffel of een zoen.

Kelly weet al wat ze die middag zal gaan doen. Eerst naar het bos om mooie bladeren te zoeken en dan een paar potten plaksel maken. Morgen zou het weer leuk worden.

Zalig! Een hele middag voorpret.

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

Het is maandag.

Gelukkig wel.

Oh my God, wat waren de kids weer druk geweest het afgelopen weekend. Wilma is doodmoe van haar tweeling, Jorit en Jaap, net 3 jaar. Hoe komt het toch dat die ukkies zo hyperactief zijn? Zal wel door juffie Kelly komen. Die heeft zelf vast ook ADHD en dat straalt ze natuurlijk af op de peuters.

Door de regen hadden de jongens ook al niet buiten kunnen spelen, dan was het binnen een modderzooi geworden. Vandaag zouden Kelly en Mirna met die troep zitten. Blij mee!

Als Kelly de peuters maar niet buiten zou laten spelen. De wasmachine kan het nu al bijna niet meer aan.

Wilma is van plan om zelf nog even lekker terug naar bed te gaan om daar wat tv te kijken.

Sinds ze ontslagen is, heeft ze daar gelukkig weer tijd voor. Nu maar hopen dat Mirna vandaag op tijd is. Meestal komt ze te laat en moet ze beide jongens bij Kelly brengen. Die heeft al zo'n slechte invloed op Jaapje. Ze moet er niet aan denken dat Jorit nog drukker wordt.

Wilma hijst de kinderen in hun jasjes, maakt hun fruit klaar, propt hen in de auto en scheurt weg. Zij zit in ieder geval droog. Dat fietsers natter dan nat worden, als ze door plassen rijdt, maakt niet uit.

Al snel is ze bij de peuterschool. Er brandt nog geen licht aan de voorkant van het gebouw. Mirna is er nog niet. Daar moet Wilma haar toch eens op aanspreken, alleen niet nu, ze wil weer vlug thuis zijn. Gelukkig is het achterste lokaal wel verlicht. Kelly is er dus al. Mooi, dan kan ze de jongetjes tenminste allebei droppen. Jorit zou dan maar even moeten wachten. Wilma hoopt dat het niet te lang zal gaan duren. Kelly vindt alles goed en daar wordt Jorit alleen maar onrustiger van.

Maar goed, dat was haar probleem niet meer, zodra ze de kinderen had achtergelaten. Dan begint de dag pas echt. Heerlijk wat tijd voor zichzelf, het huishouden kan wachten. Als de jongens vanmiddag thuis zijn wordt alles toch weer vies.

Jammer dat de tweeling niet elke dag naar de speelzaal kan. Nog ruim een jaar, dan zitten ze tenminste op de basisschool.

Verrukkelijk! Zeeën van tijd.

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

Het is maandag.

Jammer.

Lia vindt het fijn voor Ineke. Haar dochtertje heeft altijd heel veel zin in om naar de peuterschool te gaan. De uurtjes dat het kleine meisje niet thuis is, zijn erg stil. Maar zo kan ze dan wel mooi tijd vinden om te schrijven, van haar hobby haar beroep maken, nu haar eerste boek zo’n succes is geworden.

Het regent, gelukkig heeft haar babboe een overkapping. Zelf natregenen is niet erg, dan trekt ze thuis wel weer iets droogs aan.

Ineke zit vrolijk te babbelen als ze bij het trieste gebouw aankomen. Er straalt vanuit het achterste gedeelte van de peuterschool feestelijk licht naar buiten. Kelly heeft vorige week zeker al gekleurde lampjes opgehangen. De schat. Met zoveel liefde voor 'haar' peuters!

Wat een verschil met Mirna, die kijkt altijd of ze kleuters het liefst met plaksel aan hun stoeltjes wil plakken. Ineke rent naar binnen, zo in de armen van Kelly.

Lia glimlacht naar Kelly en zwaait nog even naar Ineke. Die heeft vanaf het moment dat ze Jorit zag helemaal geen oog meer voor haar moeder.

Kordaat pakt Lia haar fiets. De regen weer in. De morgen zou zo voorbij zijn en Lia wil het verhaal, waar ze al veel te lang mee bezig is, vandaag nog herschrijven. En nadenken over het voorstel. Columniste worden voor een gerenommeerd blad is een nieuwe uitdaging. Erg leuk, maar zou ze elke week wel genoeg inspiratie hebben om een goed verhaal te schrijven? Lia besluit eerst te gaan schrijven. Denken kan ook als Ineke thuis is. En wellicht zou ze dan juist betere ideeën krijgen.

Snel zet Lia zich achter haar laptop.

Lekker! Schrijven.

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

Het is maandag.

Jippie!

Jorit is nog te jong om de dagen van de week te kennen. Hij is pas drie. Net geworden, maar vindt zichzelf al heel groot. Hij kan zichzelf al aankleden. Zijn moeder vindt dat hij te veel treuzelt en wil hem altijd helpen. Ze zegt dat zijn broertje Jaap het veel beter kan. Mama heeft weer eens haast. Moeten ze vandaag soms weer naar school? Jorit stribbelt zoveel mogelijk tegen, hij heeft helemaal geen zin.

Hoi, het regent buiten, misschien zal mama hen dan niet willen wegbrengen en kan hij lekker in de plassen in de tuin spelen. Moeder denkt daar anders over, ze staat al klaar met de regenjasjes. Jorit voelt de bui al hangen en weet dat tranen niet zullen helpen. Mama heeft het druk.

Juf Mirna is helemaal niet lief. Hij mag nooit eens doen wat hij zelf wil. Als hij samen met Ineke in de poppenhoek wil spelen, rukt zij die uit zijn handen, duwt daar een autootje in en zet hem in een andere hoek.

Juf Mirna is er nog niet en Jorit mag eerst naar juf Kelly. Hij gaat in de poppenhoek wachten op Ineke. Als ze nu maar vroeg is. De poppen liggen al klaar. Op het moment dat Ineke op hem af huppelt, begint Jorit te stralen.

Daar is juf Mirna. Jorits gezicht betrekt. Hij probeert zich nog achter Ineke te verstoppen, maar er helpt geen lievemoederen meer aan. Hij moet mee naar het andere lokaal.

De kinderen worden aangespoord hun stoeltjes te pakken en in een kring te zetten. Jorit hoopte dat hij, door veel stampei te maken, niet mee mag doen. Het werkt niet, hij moet ook in de kring gaan zitten.

Jorit ziet dat er een nieuw kindje is en een mevrouw. Zeker zijn mama. Hoi, dan zou hij vast mogen vingerverven, dat mag altijd van juf Mirna als er een moeder bij is, anders nooit. Thuis ook nooit. Hij maakt drie mooie schilderijen. De allermooiste is voor Ineke!

De eerste moeders komen binnen. Zijn mama is, zoals altijd, de laatste. Juf Mirna kijkt erg boos naar zijn moeder, omdat die zo laat is.

Bleh! Samen met Jaapje in de auto weer naar huis.

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

Het is maandag.

Fijn!

Ineke is nog maar klein. Ze waren gisteren naar opa en oma geweest en dus weet ze dat ze vandaag weer naar de peuterschool mag. Moeder loopt zingend door het huis. Ineke springt uit bed en gaat zich vast aankleden om mama te verrassen. Ze kan geen twee dezelfde sokken vinden, maar die gestreepte en gestippelde sokken staan leuk bij elkaar. Mama begint te lachen als zij ziet wat Ineke heeft aangetrokken en prijst haar om haar keuze.

Ineke eet haar bordje pap leeg en trekt haar laarsjes aan. Het regent, ze hoopt dat ze lekker in de plassen mogen gaan spelen. Meestal vindt juf Kelly dat goed en ze moppert nooit als de peuters nat binnenkomen. Juf stampt net zo hard in de plassen als de peuters. Ineke moet dan altijd een beetje giechelen.

Onderweg naar school zingt zij Sinterklaas- en kerstliedjes door elkaar heen. Het klinkt erg grappig met het gespetter van de regen op het dekzeiltje.

Ze ziet het grijze gebouw niet, alleen de uitnodigend openstaande deur. Ze hoopt dat Jorit er al is en juf Mirna nog niet. Dan kunnen ze samen met de poppen gaan spelen. Ze is blij dat het van juf Kelly wel mag, als juf Mirna er is moet Jorit altijd met autootjes gaan spelen.

Moeder remt af en Ineke klimt uit het bakje. Ze rent naar binnen, wordt opgevangen door juf Kelly, ziet Jorit en stormt op hem af. Samen gaan ze de poppen aankleden. Die zijn ook al lang wakker.

Juf Mirna komt de klas binnen. Jorit moet mee. Jammer.

Tijdens het kringgesprek vertelt Ineke dat opa en oma kleine poesjes hebben en zij ze vast heeft mogen houden en dat ze ook een poesje zal krijgen.

Daarna gaan ze een stoomboot plakken. Ineke leeft zich uit op zwarte pieten met felrode lippen. Ze vindt knippen en plakken erg leuk, bijna net zo leuk als met poppen spelen.

Tijdens het buitenspelen komt Jorit met een schilderij, dat hij speciaal voor haar heeft gemaakt. Ineke glimt.

De tijd gaat veel te snel voorbij en mama komt haar ophalen. Ze keuvelt honderduit over de poppen, Jorit en het mooie schilderij dat hij voor haar gemaakt heeft. Mama hoort maar de helft door de dichte kap.

Lekker! Thee met boterletter. Straks mama helpen met schrijven en morgen weer naar school.

 Terug naar de thuispagina