Lentebal hoofdstuk 14

-14-

Murk ontwaakt en maakt op weg naar de keuken Knor en Unox ook wakker.
''Hé, stelletje luie varkens. Opstaan! Het zonnetje staat al hoog aan de hemel.''
In de keuken zorgt Murk er eerst voor dat de trog met het grootste deel van de laatste zak VoerVoorVarkens, die Clothilde en Edwina gelijk met de hangbuikzwijnen hebben afgeleverd, wordt gevuld. Hij houdt het aanstormende duo op de gang tegen, drijft hen de tuin in en brengt hun ontbijt na.
Hij is van plan om van de laatste dag dat hij het genoegen mag smaken de dieren op zijn ark op te vangen een succes te maken. Daarvoor moet allereerst worden voorkomen dat zij opnieuw kans krijgen van een moment van verminderde oplettendheid te profiteren om een puinhoop van zijn interieur te maken.
Murk zet koffie, neemt plaats achter zijn laptop en bedenkt dat de schade gelukkig alleszins meevalt.
Hij was eigenlijk toch al van plan nieuwe kussens te kopen en het snoer van de schemerlamp dat half is door geknauwd, kan waarschijnlijk makkelijk worden vervangen.

Er is via de mail een bericht van Jacqueline binnengekomen.
Zij meldt dat het chihuahuatje Swiffer die nacht aan een hartstilstand is overleden.
Verder is er gelukkig ook goed nieuws. Nicht Edwina heeft haar operatie glansrijk doorstaan en is daar thuis van aan het bijkomen.
Murk is opgelucht dat zijn zus gemeld heeft dat het hondje op natuurlijke wijze en niet bij haar thuis, maar in de dierenkliniek, is overleden. Nu hoeft hij haar tenminste niet te vragen of zijn zwager er onverhoopt per ongeluk op is gaan zitten.
Hij stuurt haar meteen maar een welgemeende condoleance terug.

Hoi Jacq,

Oh, wat naar.
Gecondoleerd met Swiffer.

Murk

PS Je had hem dus net zo goed Sniffer kunnen noemen (van snif snif, snap je).

Murk bedenkt dat het maar goed is dat hij nog niet op de suggestie van Karel Nooitgedacht is ingegaan de fabrikant van huishoudelijke producten te benaderen om, in ruil voor de vermelding van de naam Swiffer in zijn roman Seizoensgebonden, een grote hoeveelheid schoonmaakdoekjes en dweilen van het merk met dezelfde naam te ontvangen.
Dat is best wel jammer. De laatste week is er een behoorlijke hoeveelheid van deze artikelen nodig geweest om de ark van alle sporen, die de feestzwijnen tijdens hun aanwezigheid hebben achtergelaten, te ontdoen.
Hij ziet niet al te veel bezwaren om sluikreclame in zijn boek op te nemen, maar heeft er ook geen fiducie in dat een briefje naar producenten iets zal kunnen opleveren.

Dit komt wellicht mede doordat Karel zijn enthousiaste betoog gepaard heeft laten gaan met de anekdote waardoor hij op dit idee was gekomen.
Het desbetreffende verhaal ging over een vereniging van konijnenfokkers op Texel, die het heugelijke feit van hun vijfentwintigjarige bestaan meer luister bij wilde zetten met het organiseren van een wedstrijd waarbij het mooiste konijn zou worden gekozen.

Helaas liet de kas niet toe de winnaar met een fraaie prijs te bedelen. Gelukkig was er een creatieve geest in het bestuur, die tijdens de vergadering waarin het jubileumfeest werd voorbereid met een voorstel kwam.

Hij opperde het plan de fabrikant van maandverband, die dezelfde naam als de vereniging als merknaam voor hun handelswaren hanteerde, aan te schrijven.

Het vriendelijke verzoek werd uiteraard subiet door de firma KOTEX gehonoreerd en aldus werd een groot pakket bezorgd.

Het voltallige bestuur werd opgetrommeld om van de inhoud kennis te komen nemen.

Tot ieders verbazing bevatte de doos niet de verwachte, vergulde beker, maar kwam een megaverpakking inlegkruisjes tevoorschijn.

Tijdens de inderhaast ingelaste vergadering werd besloten dat de gegeven spullen dan het best aangewend zouden kunnen worden om als zachte, goed absorberende ondergrond voor de hokken van de gezelschapsdier der leden dienst te doen.

Murk leest de stukken terug die hij de laatste tijd als onderdeel van zijn boek heeft opgeslagen.
Hij vraagt zich af of deze niet van te veel flauwiteiten aan elkaar hangen en het dus hoog tijd is om zijn lezers weer eens op een ander been te zetten door een serieuzer onderwerp aan te snijden.
Tot zijn spijt draven zijn gedachten nog even in hetzelfde stramien door. Hij bedenkt dat Jacqueline niet al te vrolijk zal zijn. Zij had net een abonnement bij de MidasDekkers, de plaatselijke hondensportschool voor Swiffer afgesloten teneinde de spieren van zijn pootjes zo te trainen dat hij zich ooit zelfstandig zou kunnen voortbewegen.
Het kost hem behoorlijk wat moeite het beeld van zijn zus, die zich geen raad zal weten met de dure tas die ze gekocht heeft om het beestje in mee te zeulen, uit zijn gedachten te bannen.
Het zal hem niets verbazen als Jacqueline bij de volgende party van de fine fleur van Walden met een egeltje ten tonele zal verschijnen, omdat ze heeft gelezen dat het onder fashionata's een rage is zich met Afrikaanse pygmee-egels als modeaccessoire in een handtas in het openbaar te vertonen.
Murk wordt door het geluid van scheurend canvas en gegil uit zijn roes van hilariteit gerukt.
Hij rent naar het raam en is er getuige van dat de trampoline waarop Knor en Unox zich de laatste tijd hebben uitgeleefd voortijdig, maar niet geheel onverwacht, aan het einde van zijn levensduur is gekomen.
Het speeltoestel is dus toch niet berekend geweest op krachten, die worden uitgeoefend als het gewicht van twee weldoorvoede varkens gedurende een week het incasseringsvermogen van de springveren teisteren.
Murk begeeft zich fluks naar buiten en constateert tot zijn niet geringe opluchting dat de zwijnen, waarvoor hij nu nog ruim een dag geacht wordt zorg te dragen, gelukkig geen ernstige blessures hebben opgelopen.
Hij neemt de hangbuikers mee naar binnen om te bekijken of hij zijn voorraad pleisters moet aanspreken of dat het voldoende zal zijn de dieren enige troost te bieden.
Knor en Unox blijken aan een kusje op de zere plekken meer dan genoeg te hebben om hen dermate te kalmeren dat ze op de bank voor de televisie kunnen worden achterlaten.

Murk is weer in staat verder te gaan met hetgeen hij van plan was. Het geluid dat doet denken aan dat aan gillende speenvarkens, die naar de slachtbank worden geleid, is een beetje uit zijn kortetermijngeheugen weggeëbd.
Met een schuin oog op Knor en Unox, die inmiddels aandachtig naar een natuurprogramma zitten te kijken waarin het nut van corridors, die de diverse natuurgebieden van Gedogia verbinden, uiteen wordt gezet, voltooit Murk het hoofdstuk waar hij mee bezig was. Hij besluit zich te gaan wijden aan de foto's die hij Clothilde en Edwina heeft beloofd te zullen sturen.
Persoonlijk ziet hij niet echt in wat de toegevoegde waarde van een pagina op internet is waarmee de laatste wederwaardigheden van twee ADHD-varkens aan de wereld kenbaar worden gemaakt. Maar als iemand er plezier in heeft om een Hyves-pagina over hun lief en leed bij te houden, is hij wel de laatste om hier commentaar op te leveren en het is immers maar een kleine moeite de plaatjes, die hij geschoten heeft, in te scannen en door te zenden.
Clothilde heeft de hele komende week vrij genomen van haar werk bij de fabriek in plastic gebruiksartikelen, waar zij het drijfvermogen van badeendjes test, om Edwina te verzorgen. Zij zal de zwijnen de volgende dag op komen halen.
Murk verstuurt e-mails naar Clothilde en Edwina en voegt daar de foto's aan toe.

Hoi Edwina,

Ik hoorde van Jacq dat je de operatie achter de rug hebt en dat het verblijf in het ziekenhuis je best wel zwaar is gevallen, maar dat je nu weer veilig thuis bent bij Clothilde.
Ziek lekker uit, laat je fijn verwennen. Dan ben je vast weer snel meer dan de oude.

Zoals je op de bijgevoegde foto's die ik jullie beloofd had kunt zien, gaat het hartstikke goed met Knor en Unox.

Beterschap, groetjes aan Clothilde en Nadine, tot snel,
Murk

PS welke van de twee is nou ook alweer Knor en welke Unox? Die beesten luisteren toch al zo slecht en dan helpt het niet echt als je ze met de verkeerde naam aanspreekt.

Hoi Clothilde,
 
Edwina is weer thuis, hoorde ik. Zorg goed voor haar. De schat verdient het om flink verwend te worden. Ik denk dat ik dat best aan je over kan laten.
Hierbij toegevoegd de foto's van Knor en Unox die ik jullie nog beloofd had.

Ik zie je morgen als je Knor en Unox komt ophalen,
Murk

PS welke is nou ook alweer Knor en wie is Unox? Die beesten luisteren al zo slecht en als je ze per ongeluk ook nog met de verkeerde naam aanspreekt, zijn ze helemaal onhandelbaar.

 

Murk drukt op verzenden en realiseert zich dan pas dat hij het hele file met foto's, die hij ingescand heeft, bij de mails heeft toegevoegd. Inclusief de afbeeldingen die hij van de schade die de zwijnen hebben aangericht. Dat laatste had hij vastgelegd om later voor de verzekering te kunnen gebruiken.
Het was niet zijn bedoeling om Clothilde en Edwina nu reeds met de op de ark aangerichte ravage te confronteren. Hij had daarmee willen wachten tot Edwina voldoende was hersteld. Maar nu is er niets meer aan te doen. Het had nog veel erger kunnen zijn als er bijvoorbeeld ook nog andere foto's, die hij privé had willen houden, waren meegezonden.
Murk ziet dat er een mailtje van Hugo de Grote van Phoenix is binnengekomen.

Beste Murk,

Hieronder vind je de afwijzing van Fairfood op onze poging je daar aan het werk te krijgen. Ik vind het jammer.
Ik bel je dus nog om een afspraak te maken over de voortgang van het traject.

Met Vriendelijke groeten,
Hugo de Grote,
Phoenixdetachering

Geachte heer De Grote,

Vandaag heb ik de reactie ontvangen van de Project Leader betreffende de sollicitatie van o.a. Murk Hemelsoet.
Murk Hemelsoet zal 'momenteel' niet uitgenodigd worden voor een Job Interview. Dit in verband met kandidaten die meer en specifiekere ervaring hebben op gebied van webdesign. Ik zeg 'momenteel', omdat Karin mij heeft gevraagd om o.a. Murk Hemelsoet te bewaren tot een later tijdstip wanneer er waarschijnlijk ook een beter beeld van de werkzaamheden zal zijn.

Dit heb ik in mijn agenda staan voor na de meivakantie en zal dan, zo nodig, contact met u opnemen.
Voorlopig zal ik de heer Hemelsoet helaas moeten afwijzen. Hopelijk kunnen we in de nabije toekomst wel wat voor hem betekenen!

Met vriendelijke groet,Fairfood International
Vega van Santen
Project Assistant Human Resources

 

Murk besluit dat hij best aan een nieuw hoofdstuk kan gaan beginnen, omdat Knor en Unox zich vooralsnog zeer voorbeeldig gedragen.
De schrik van het ongeluk met de trampoline zit er waarschijnlijk nog goed in, want ondanks het feit dat er op de televisie inmiddels een muziekprogramma met wild hossende mensen op een dorpsplein wordt uitgezonden, hebben de beesten niet de nijging zich aan dit gedrag te conformeren.

Een half uur later rinkelt de telefoon. Het geluid wordt veroorzaakt door Hugo de Grote die dus erg graag wil weten of Murk zijn mailtje al heeft gelezen en hem tevens wil informeren over de verdere inspanningen, die hij inmiddels heeft verricht zijn te werk te stellen cliënt verder van het schrijven van zijn boek af te houden.
''Hallo, Murk. Met Hugo de Grote van Phoenix. Bel ik gelegen?''
''Nou, ik was weliswaar juist aan een nieuw hoofdstuk begonnen, maar dat geeft niet. Ik wist toch nog niet precies hoe het verhaal zich verder zou moeten gaan ontwikkelen.''
''Dat is mooi. Heb je toevallig mijn mail al gelezen?''
''Jawel.''
''Fairfood heeft op dit moment dus weinig interesse en ik denk dat het dus geen zin heeft om af te wachten tot dat dus wel het geval is. Dus ik denk dat het beter is als we dus met die vacature van MUG Magazine verder gaan. Als jij daar dus mee instemt.''
Murk heeft altijd al snel de nijging stopwoordjes van anderen over te nemen.
''Ja, dat lijkt me dus ook wel een goed idee.''
''Dan neem ik dus contact met ze op. En dan bel of mail ik je dus weer als ik meer weet.''
''Ja, oké. Dan wacht ik dat dus wel weer af.''
Het gesprek is ten einde. Murk legt de hoorn dus maar weer neer en werpt een blik op Knor en Unox.
De dieren liggen op dit moment enigszins onrustig op de bank te rollen. Murk neemt als vervangend verzorger de beslissing dat de documentaire over megastallen, die op dit moment wordt uitgezonden, misschien toch iets minder geschikt is. Hij stuurt hen maar weer de tuin in.
Murk bedenkt dat hij nog maar heel weinig informatie heeft over het blad waar hij binnenkort misschien een sollicitatiegesprek zal hebben. Hij tikt de zoekterm MUG Magazine op Google in om meer aan de weet te komen.
Er is een mogelijkheid om meteen naar de site van het blad te gaan. Maar bijna direct daaronder wordt een pagina van een lokale, groene politieke organisatie weergegeven waar een rechtstreekse link naar het Magazine staat.
Op de webstek van de linkse beweging wordt gemeld dat de activiteiten van MUG zich richten op datgene wat beleidsmakers de onderkant van de samenleving, sociale minima of kansarmen noemen.
Dat is dan ook meteen alles wat Murk tot nu toe over het blad wist. Hij heeft het op grauw krantenpapier gedrukte periodiek wel eens opengeslagen toen hij bij een bezoek aan de Dienst Werk en Uitkeringen moest wachten. Daar is het tot op heden bij gebleven.
Hij herinnert zich in ieder geval weinig van de inhoud. Het blad zal wel journalistieke onafhankelijkheid betrachten, maar de doelgroep en de link, die op de pagina van de groene partij staat, zouden er wel eens op kunnen duiden dat het Magazine in de linkse hoek ingedeeld kan worden.

De deurbel gaat op het moment dat Murk de website van MUG aanklikt om zich verder in de materie, die het glansloze magazine pleegt te coveren, te kunnen verdiepen. Hij loopt naar de voordeur.
Voor die deur staat Karel Nooitgedacht. Hij deelt mee toevallig in de buurt te zijn en kwam kijken hoe het Murk vergaat.
''Ja, ik heb weliswaar in de laatste hoofdstukken, die je mailde, kunnen lezen dat je zeer geoccupeerd bent met schrijven, oppassen en solliciteren. Maar ik wilde me toch nog even persoonlijk op hoogte stellen van je welzijn.''
Karel gebaarwijst over zijn schouder naar de zwijntjes, die inmiddels druk doende zijn de tuin om te woelen. Hij vraagt naar de oorzaak van hun verwondingen.
''Je hebt die zwijnenbeesten toch zeker niet zelf zo toegetakeld?''
Murk legt uit dat de schrammen veroorzaakt zijn door een onfortuinlijk ongeluk met de trampoline. Karel lacht opgelucht.
''Gelukkig maar. Ik dacht heel even dat jij hem zelf had getest en er doorheen was gezakt.''
Karel opent zijn rugzak, biedt Murk een biertje aan en neemt er zelf ook maar een.
Hij maakt het zich gemakkelijk op de bank in de huiskamer en informeert of er al nieuws over de sollicitatie bij Fairfood is.
Murk vertelt dat hij zojuist heeft gehoord dat de baan bij Fairfood niet doorgaat en dat zijn consulent bij Phoenix inmiddels druk bezig is een sollicitatiegesprek bij een andere organisatie te regelen.
Karel vindt het heel jammer voor Murk. Hij verklaart dat het ook wel zonde is van de fraaie slagzin die hij had net bedacht en waarvan Murk in zijn nieuwe positie misschien gebruik had kunnen maken,.
''Koopt Max Havelaar. Dan komen de koffiebonenboertjes niet om van een hongerloontje.''
Murk wil Karel vragen of hij misschien ook een slogan zou kunnen verzinnen die hij, als hij eventueel voor de webeditie van MUG zal gaan schrijven, kan benutten.
Maar Karel is inmiddels alweer van het op de hak nemen van het keurmerk voor deugdzaam geteelde koffie op de politieke tak gesprongen.
''Wat vind jij nu eigenlijk van dat gedoe rond onze toekomstige monarch?''
Murk vindt nog helemaal niets. Het blijkt dat door de beslommeringen met Knor en Unox die ochtend een behoorlijke leemte in zijn kennis van de actuele gebeurtenissen in de hofstad is ontstaan. Hij laat die door Karel opvullen.
''Nou, onze geliefde kroonprins schijnt te hebben overwogen contact op te nemen met de Frieszinnigen, de voorstanders van de beperkte autonomie van Friesland, om te peilen of er een mogelijkheid bestaat dat hij naast koning van Gedogia ook stadhouder van Friesland kan worden. Hij denkt dat een breed, politiek draagvlak kan worden gevonden om van ons land een soort federale staat te maken. Een soort Dubbelmonarchie van Gedogia en Friesland.''
Murk hoort hiervan op. Hij denkt dat je zoiets toch niet verzint, maar Karel overtuigt hem dat zijn verhaal toch echt op waarheid berust.
''Doekle Terpstra heeft daar onlangs een gesprek met Willem-Alexander over gevoerd en daarover uit de school geklapt.''
Murk kijk bedenkelijk. Het lijkt hem dat het onlangs verkozen Kamerlid toch over genoeg bestuurlijke ervaring beschikt. Hij is immers oud-vakbondsvoorman en voormalig voorzitter van de raad voor het Hoger Beroeps Onderwijs. Dus zou moeten weten dat er niet gepraat wordt over zaken die een toekomstig staatshoofd onder vier ogen met hem heeft besproken.
Karel bezweert hem dat de CDA'er toch wel degelijk Het Geheim van Paleis Noordeinde heeft geschonden.
''Echt waar, Murk. Wouke van Scherrenburg van de Rijksvoorlichtingsdienst verscheen vanochtend zelfs op televisie om uit te leggen dat de prins inderdaad een dergelijke brief heeft geschreven, maar dat hij deze na een uitgebreid gesprek met zijn moeder had verscheurd. Van Scherrenburg noemde het wel een uiterst ongelukkig voorval dat een Kamerlid, die blijkbaar de mores van het Kamerlidmaatschap nog niet helemaal onder de knie heeft, zich erover had uitgelaten.''
Murk en Karel openen nieuwe blikken bier en praten verder over de mogelijke gevolgen die het incident met de stadhoudersbrief op de stabiliteit van het land zou kunnen hebben.
''Straks krijgen we net zulke toestanden als in België en moeten we hier ook voor drie verschillende parlementen naar de stembus.''
''Ja, maar dat is in ieder geval een stuk beter dan dat het land uit elkaar valt. Of nog erger dat we straks in een situatie verkeren zoals twee decennia geleden in Joegoslavië.''
Een biertje later zijn ze het erover eens dat Terpstra waarschijnlijk geprobeerd heeft een knuppel in het hoenderhok te gooien met de gedachte in zijn achterhoofd dat dit de beste manier zou zijn het land bij elkaar te houden.
Karel moet nodig naar het toilet. Murk maakt van de gelegenheid gebruik om te kijken wat Knor en Unox aan het doen zijn.
Karel keert terug en werpt een blik op de tuin. Die heeft inmiddels het aanzien gekregen van een slagveld waar al enkele tientallen jaren een loopgravenoorlog heeft gewoed. Hij doet Murk een voorstel.
''Zal ik die beesten dan maar meenemen naar de speeltuin? Ik doe het graag, hoor. Dan kan ik ook meteen nog wat bier halen.''
Murk overweegt dat de zwijntjes erg dol op Karel zijn en bij hem in vertrouwde handen.
Karel voegt nog een extra pedagogisch argument aan zijn propositie toe.
''Ze moeten natuurlijk wel beziggehouden worden. Dat is goed voor hun ontwikkeling.''
Murk stemt toe en gaat achter zijn laptop zitten. Als hij net weer verdiept is in de site van het sociaal geëngageerde tijdschrift, dienen Knor, Unox en Karel zich weer aan.
Hij opent de deur en maakt kenbaar dat hij zeer verbaasd is het trio zo snel terug te zien.
Karel legt uit waarom ze zoveel eerder dan verwacht zijn teruggekeerd.
''Jullie zouden toch naar de speeltuin gaan?''
''Daar zijn we zojuist ook geweest en nu gaan we naar de kinderboerderij.''
Murk heeft even geen tekst en laat het aan zijn wenkbrauwen over om de vraagtekens, die hij bij de laatste opmerking van Karel zet, over te brengen.
Karel doet verslag van het korte bezoek dat hij met Knor en Unox aan de speeltuin heeft gebracht.
''We hadden nog maar nauwelijks in de draaimolen plaatsgenomen en toen kwam een maf wijf gillend op ons afgegaloppeerd, die ons de wacht kwam aanzeggen. De dame was klaarblijkelijk niet al te zeer ingenomen met het feit dat haar kind enigszins bezoedeld was geraakt. Ze gaf zeer luidruchtig blijk van haar ongenoegen door ons te vertellen dat het geen pas gaf en bezigde daarbij enkele uitdrukkingen die ik hier niet in het openbaar durf te herhalen.''
Karel kniktwijst hierbij met zijn hoofd in de richting van Knor en Unox. Als de zwijntjes zich schuchter in de hoek van de kamer hebben teruggetrokken, voltooit hij zijn relaas.
''Tenminste niet nu en niet waar zij bij zijn.''
Murk bedenkt dat de gebruikte termen best wel eens dezelfde kunnen zijn geweest als hij zich onlangs heeft laten ontvallen nadat hij de hangbuikjongeren, die in hun enthousiasme zijn bureauladen volledig in ongerede hadden gebracht, op hun beestachtige gedrag aansprak.
Hij slikt even en beschroomdvraagt Karel dan toch maar naar hetgeen er nu eigenlijk precies is voorgevallen.
Het antwoord komt vrijwel onmiddellijk.
''Nou ja, er was dus over dat kind heen gekotst.''
Murk haalt diep adem en stelt daarna toch maar de vraag die in hem en bij de lezers, als hij later over deze onverkwikkelijke kwestie zal gaan schrijven, om opheldering schreeuwt.
''Knor of Unox?''
De party-varkens en Karel kijken eerst bedeesd naar het plafond van de huiskamer, maar dan komt de laatstgenoemde toch nog met uitsluitsel.
''Nee, ikzelf.''
Murk maakt duidelijk dat hij diep is begaan met de toestand van de ingewanden van zijn vriend.
Deze reageert vrijwel direct op de betoonde betrokkenheid.
''Had je iets verkeerds gegeten. Of gedronken?''
''Nee hoor, gewoon bier.''
Nadat Murk en Karel nog een tijdje hebben gepraat en een paar blikken bier hebben geleegd, is de dichter weer enigszins in zijn normale doen en besluit hij van het bezoek aan de kinderboerderij af te zien en naar huis te gaan.Knor en Unox laten zich weer gedwee naar de tuin begeleiden. Het lijkt er voorshands op dat zij een poos sereen van de zon zullen gaan genieten en Murk nog een tijd achter de laptop plaats kan nemen om zich op de site van MUG te concentreren.
Na een tijdje heeft hij er genoeg van teksten van het scherm te lezen en gaat hij op zoek naar ander materiaal dat ook als voorbereiding op het werk bij het Magazine zou kunnen dienen.
Al snel komt hij uit bij een documentaire over mensen die al langdurig niet meer aan het arbeidsproces deelnemen. Hij heeft deze al eens eerder gezien, maar het kan nooit kwaad hem nogmaals te bekijken.
De Onrendabelen is een documentaire die Hans Heijnen samen met het prominente Partij van de Arbeid-lid Marcel Parcival Arthur van Dam heeft gemaakt en onlangs door de Vereeniging van Amateuristische Radio Arbeiders op televisie werd uitgezonden.
Van Dam geeft een korte analyse van de tweedeling, die er in de huidige samenleving tussen mensen met en zonder betaald werk bestaat. Hij legt uit waar en wanneer het volgens hem allemaal is misgegaan.
''We wilden destijds onze economie versterken door op arbeidskosten te besparen. Daarbij zijn uiteraard mensen die het minst geschikt zijn als eerste ontslagen. Maar nu kost het ons veel meer de mensen die uitgestoten zijn, op te vangen.''
Econoom, emeritus hoogleraar, publicist en columnist Arnold Heertje is ook gevraagd om te komen vertellen wat het beste met de grote groep, die hierdoor buitenspel blijft staan, kan gebeuren.
''Je moet zorgen dat iedereen bij hun werk betrokken is. Daarmee kan je als bedrijfsleven vermoedelijk ook veel meer geld verdienen en dan zijn die mensen ook meteen een stuk gelukkiger.''
Murk denkt dat de professor daar best wel eens gelijk in zou kunnen hebben.
Als werknemers bijvoorbeeld het initiatief nemen een klein fabriekje waar loempia's gevouwen worden over te nemen of op te starten, zullen zij waarschijnlijk hetzelfde werk dat anders in loondienst gedaan wordt met meer plezier verrichten. Dan zal mogelijk blijken dat er ook nog goedkoper geproduceerd kan worden.
Misschien moeten we alle mensen die goede plannen hebben gewoon een microkrediet geven waarmee ze zelf hun toekomst in de hand kunnen nemen, in plaats van hen jarenlang uitkeringen te verstrekken.
Dat scheelt de belastingbetaler vast veel geld. Dan hoeven mensen ook niet massaal gedwongen te worden tot hun zevenenzestigste door te blijven werken.
Halverwege het programma gaat de telefoon.
Het is opnieuw Hugo de Grote van Phoenix. Ditmaal bericht de consulent Murk dat de sollicitatie met MUG ook niet doorgaat, dat hij hem hierover dus zojuist ook nog een mailtje heeft gestuurd en hij een nieuwe afspraak wil maken.
''Ik heb dus nog vier nieuwe vacatures voor je gevonden. Kan je nog even langskomen om die te bekijken. Ik denk dat er dus een bij zit die heel geschikt voor jou is. Iets dat je dus wel heel leuk zal vinden.''
Murk stemt toe. Hij belooft later die week langs te komen.
Nadat hij afscheid heeft genomen, opent hij zijn mailbox om de mail van De Grote te lezen.

Hallo Murk,

Ik heb gesproken met onze accountmanager die het beheer heeft over de vacatures bij MUG. Hij vertelde mij dat wij momenteel al drie mensen bij de MUG hebben aangemeld voor de functie.
Ik heb contact met MUG gehad en daar vonden ze dat er voorlopig al voldoende sollicitanten zijn om een selectie uit te maken.
Zo hangt de vlag er nu dus bij, voorlopig kom jij niet in beeld, ik ga weer verder op zoek naar iets anders voor je en bel je dan wel.

Met Vriendelijke groeten,
Hugo de Grote,
Phoenixdetachering

 

Murk bedenkt dat het nu weinig zin heeft de rest van de documentaire nog te bekijken.
Omdat het ook net tijd is voor zijn favoriete tekenfilmserie roept hij Knor en Unox binnen en zet de televisie aan.
De begintune van George van de jungle schalt al door de ark op het moment dat de varkens de huiskamer komen binnenstormen en zich bovenop Murk, die al op de bank heeft plaatsgenomen, storten.

George George George van de jungle

hou je niet in toom

ahahahahaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh

kijk uit daar staat een boom

het is geen snuggere knaap

hij rijdt graag schaap

en z'n vriend is een aap

en die aap heet Aap

hij wordt meestal gered

door z'n olifant Fred

en Maggie en Ursula zijn dikke pret

hier is...

George George George van de jungle hou je niet in toom

ahahahahahaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh

kijk uit daar staat een boom 

 

In het begin van de logeerweek vonden de schootzwijnen het gegeven van sprekende dieren nog volstrekt ongeloofwaardig en tamelijk belachelijk. Maar inmiddels zijn ze net zo verzot op de cartoon-serie als hij. Vanaf het moment dat door de voice-over de inleiding van de nieuwe episode wordt uitgesproken, heeft hij geen kind meer aan hen.
''Diep in de jungle zijn mens en dier genoodzaakt zichzelf te vermaken.''
De huiselijke rust is echter van korte duur. Als de aflevering na een klein half uurtje ten einde is, beginnen de gekrulstaarte veelvraten aan een oproer. Door Murk slechts te onderdrukken door een grote hoeveelheid VoerVoorVarkens in hun trog leeg te kieperen.
Hij zet de voederbak op de steiger. Zodra de knormormels zijn begonnen deze leeg te lebberen, doet Murk snel de deur achter hen dicht om zich aan de bereiding en consumptie van zijn eigen avondmaal te wijden en ongestoord het avondnieuws te kunnen bekijken.
Het half zes journaal wordt bijna totaal gevuld met beelden van de geheel onverwachte terugkeer van Ayaan Hirsi Ali naar Gedogia.
Nadat de politica wegens onophoudelijke bedreigingen, politieke tegenwerking en het ontbreken van een adequate beveiliging het land heeft moeten verlaten, is zij voor het eerst sinds jaren weer terug.
De directe aanleiding hiervoor is een korte plechtigheid die ter gelegenheid van het in bloei komen van een honderdtal naar haar genoemde tulpen in de tuinen van het Museum van de Geschiedenis der Lage Landen wordt gehouden.
De zwarte tulp is indertijd wel in aanwezigheid van Hirsi Ali in het Metropolitan Museum of Art in New York gedoopt maar werd in alle stilte geplant, omdat zij daar zelf niet bij kon zijn.
De directeur van het MvdGdLL meldt: ''Wij willen met het planten van deze tulp benadrukken dat een vitale, open samenleving, net als in de Gouden Eeuw, niet zonder buitenlandse fenomenen kan.''
Daarna mag tulpenveredelaar Lydia Boots haar licht laten schijnen op de uniciteit van een zwarte variant van de eenzaadlobbige planten van het geslacht Tulipa. Zij memoreert de herkomst van de bloem en trekt hierbij een vergelijking met de omzwervingen die Hirsi Ali en haar voorouders hebben gemaakt.
''Deze bloemen uit de familie der Liliaceae, ook wel lelies genoemd, komen oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en werden via Turkije en Oostenrijk in de westelijke wereld geïntroduceerd.
Het woord tulp is afgeleid van het Perzische woord tulipan, hetgeen tulband betekent, en was ooit het symbool dat Ottomaanse sultans op hun tulband droegen. De tulp arriveerde bijna 350 jaar geleden in de haven van Antwerpen en betekende het begin van de Europese tulpenteelt. Inmiddels is de tulp een over de hele wereld vermaard symbool van ons land.
Uw oervader Darod kwam achthonderd jaar geleden uit Arabië naar Somalië en stichtte daar de stam van de Darod. En zelf bent u, via Saoedi-Arabië, Ethiopië, Kenya en Duitsland uiteindelijk, bijna twintig jaar geleden, in ons land gekomen en wist u zich ook snel aan de plaatselijke omstandigheden aan te passen.
Het kweken van een zwarte tulp is al eeuwen de droom van tulpenkwekers. Inmiddels zijn er verscheidene zwarte tulpen op de markt. Daarvan is de Ayaan-tulp een van de mooiste donkere tulpen die ik ooit heb gezien.''
Ayaan, de dochter van Hirsi, die de zoon is van Magan, de zoon van Isse, de zoon van Guleid, die de zoon was van Ali, die de zoon was van Wai'ays, die de zoon was van Muhammad, van Ali, van Umar, van het geslacht Osman, de zoon van Mahamud, bloost plaatsvervangend bij het compliment.
Zij bedankt de sprekers en maakt van de gelegenheid gebruik om in een korte toespraak haar toekomstplannen uit de doeken te doen.
''Ik heb na overleg met de partijleiding besloten mij opnieuw namens de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie kandidaat te stellen voor een zetel in de Tweede Kamer der Staten Generaal.''
Hirsi Ali wordt belaagd door de weinige, aanwezige journalisten. Die, in de verwachting dat zij slechts getuige zouden zijn van een kort dankwoord voor de haar betoonde eer, nu alle perken te buiten gaan.
Het schijnt niemand te deren dat een paar bloemen, die net hun kopje boven het maaiveld begonnen uit te steken, sneuvelen door de kans die plots is ontstaan wereldnieuws te kunnen verslaan.
Murk zet het vuur onder de pannen met zijn avondmaaltijd iets lager en kijkt toe hoe Hirsi Ali alle vragen van het journaille behendig beantwoordt.
''Gaat u zich verkiesbaar stellen als lijsttrekker? Bent u beschikbaar voor het ministerschap? Is uw veiligheid nu wel naar behoren gegarandeerd?''

Ayaan antwoordt dat zij niet bang is voor Mark Rutte, dat het fractievoorzitterschap bij hem in veilige handen is en haar slechts is gevraagd een positie op de kieslijst voor de VVD in te nemen.

Het journaal is afgelopen.

Murk loopt naar de keuken. Nadat hij zijn bord vol heeft geschept en weer naar de huiskamer is teruggekeerd, zwemt hij langs de televisiekanalen tot hij er een tegenkomt waar het pratende hoofd van Prem Radhakishun vol in beeld wordt gebracht.
Het lijkt in eerste instantie een programma waarin Prem de hoofdrol vertolkt, maar als de camera uitzoomt, blijkt dat de advocaat, columnist en maker van radio- en televisieprogramma's slechts een van de vele gasten van het praatprogramma is.
Radhakishun is iemand die vaak controverse bij kijkers en luisteraars oproept.
Dit zal te maken hebben met het feit dat hij altijd wel heel erg nadrukkelijk aanwezig is en het daardoor lijkt dat hij erg met zichzelf is ingenomen, meestal een te grote mond heeft en vaak ook erg dronken overkomt als hij op de buis verschijnt.
Volgens Murk blijkt uit de manier waarop Prem zich in zijn programma's voor anderen inzet dat hij juist een klein hartje heeft en is het feit dat hij zich steeds zo luidkeels in elk gesprek stort, daarbij de ene spitsvondigheid aan de andere paart en over elk onderwerp mee wil praten, volledig te wijten aan zijn bovenmatige enthousiasme.

Murk herinnert zich de keer waar hij bij Karel Nooitgedacht thuis was en er op dat moment juist een van de dagelijkse rubrieken op de radio werd uitgezonden, waarbij mensen konden inbellen om hun mening over een bepaald onderwerp te geven.

Het gespreksthema van die aflevering was Gedogia is een goed land om in te leven.

Karel wilde het programma meteen uitzetten, omdat hij meende immers wel te kunnen

voorspellen wat er allemaal geroepen zou gaan worden. Hij vond het weinig interessant te horen wat mensen, die niets beters met hun leven wisten aan te vangen, zoal te melden hadden.

Murk haalde hem over toch nog even te blijven luisteren en gebruikte daarbij het argument dat Radhakishun deze keer niet de gespreksleider was, maar slechts te gast om zijn opinie te geven.

Prem begon te vertellen hoe trots hij was onderdaan van Gedogia te zijn, gaf daarna af op de mensen die er wel geboren waren en altijd op hun land kankerden en beëindigde zijn betoog met de opmerking dat het elders nog veel erger was.

Omdat Prem dit op een reuze humoristische wijze deed, liet Karel zich overhalen het programma aan te laten staan.

Murk heeft nooit kunnen constateren dat zijn vriend last van vooroordelen had. Maar omdat Karel zich bij eerdere gelegenheden ook nooit al te positief over Prem had uitgelaten, mag het milde vonnis dat de dichter over dit optreden van Radhakishun velde opmerkelijk genoemd worden.

''Ik blijf van mening dat het een ongelooflijke eikel is, maar vooralsnog valt die dikke, negroïde ADHD'er me alleszins mee. In die ruwe, ebonieten bolster schuilt toch wel een blanke pit.''

Murk kon Karel ook nog vertellen dat hij meermaals heeft vernomen de keer dat Radhakishun schijnbaar aangeschoten in een talkshow was verschenen, zich wel heel erg opdringerig ten opzichte van Ellen ten Damme had gedragen en er door presentatrice Claudia de Breij een glas water over zijn hoofd moest worden gekieperd om hem af te koelen, er waarschijnlijk toch echt geen sprake van dronkenschap was geweest.

''Al zijn vrienden claimden dat Prem voor de uitzending geen druppel had gedronken. Dat hij aldus alleen dronken had kunnen worden als hij tijdens de taxirit naar de studio een fles van zijn geliefde merk rum soldaat had gemaakt.''

Nadat Prem in het radioprogramma zijn mening over Gedogia en zijn inwoners had gegeven, was hij ook nog eens schaamteloos zijn nieuwe boek Een duidelijke mening, waarin zijn columns waren gebundeld, gaan promoten.

Hierdoor kon de rasprovocateur helemaal niet meer stuk bij Karel.

''Ik vond hem bij die gelegenheid gewoon een bezopen, botte klootzak. Maar hij is eigenlijk niets meer of minder dan een zwarte Theo van Gogh.''

Murk kon niet anders dan volmondig met deze gevolgtrekking instemmen en gebruikte nog een extra rechtvaardiging om Karel volledig van de kwaliteiten van Radhakishun te overtuigen.

''Matthijs van Nieuwkerk heeft dit fenomeen indertijd niet voor niets als columnist voor het Vrije Woord gevraagd toen hij daar nog hoofdredacteur was.''

Karel leek daarmee geheel voor het standpunt van Murk gewonnen. Doch vond het hoog tijd de discussie te beëindigen.

Ondertussen is Prem op televisie nog heel druk doende zijn imago te cultiveren.

Hij noemt zich een warmbloedige schreeuwlelijk en vertelt dat hij zich bij de Kamer van Koophandel als multimediaal informatieverstrekker heeft laten inschrijven.

Hij geeft onbeschroomd toe dat hij wel te vaak te veel drinkt, niet tegen hypocrisie kan en dat hij zich dus nooit beledigd voelt als iemand harde opmerkingen over hem maakt. Omdat hij dat zelf immers ook dikwijls over anderen doet.

Radhakishun geeft een aantal voorbeelden van de manier waarop hij zijn kinderen opvoedt.

Hij verbiedt ze nauwelijks iets. Laat ze meestal eerst zelf hun fouten maken, maar is er dan altijd om ze te helpen.

Daarna komt het onderwerp aan bod waarvoor Radhakishun eigenlijk is uitgenodigd.

Hij vertelt dat hij na het programma De school van Prem, waarin hij basisschoolleerlingen hielp zich op de Cito-toets voor te bereiden, dat hij eerder maakte binnenkort met De Herkansing komt waar hij jongeren die ontspoord zijn weer op het rechte pad wil gaan helpen.

Er worden fragmenten van het nieuwe programma vertoond met een uit Afghanistan afkomstige jongen. De knul was als loverboy actief geweest, had vaak met zijn klasgenoten gevochten, hen geïntimideerd en dreigde hierdoor uiteindelijk van school gestuurd te worden.

Het rotjoch lijkt inmiddels van plan te zijn om zijn leven te beteren en heeft daarom Prem geschreven.

Nadat deze hem eerst duidelijk heeft gemaakt dat hij de jongen een ongelooflijke lul vindt om hetgeen hij allemaal heeft uitgespookt en eigenlijk niet van plan is hem te helpen, gebeurt dat uiteraard ten slotte toch.

De adolescent vertelt dat hij later het liefst bij de politie wil gaan werken. Hij begrijpt dat daar weinig kans op is, omdat hij met zijn strafblad niet op het hiervoor benodigde Bewijs Omtrent het Gedrag hoeft te rekenen.

Prem regelt dat de etter voor een gesprek op het politiebureau wordt uitgenodigd. Daar wordt hem vertelt dat er nog wel een mogelijkheid is om in dienst van het corps te treden als hij zich in het vervolg goed gedraagt, mits hij eerst de juiste opleiding heeft doorlopen.

Tenslotte wordt een nieuwe school geregeld en krijgt de jongeman een paar politiebuddies toegewezen, die hem de komende jaren zullen gaan begeleiden bij zijn voornemen zich niet opnieuw aan criminele activiteiten schuldig te maken.

Murks bewondering voor Prem is, door de manier waarop deze over zijn nieuwe programma vertelt en de onderdelen die ervan getoond zijn, niet minder geworden. Hij neemt zich voor alle uitzendingen te gaan bekijken.

Radhakishun, you love him or you hate him.

Murk behoort tot de eerste categorie en zou het liefst zien dat de man een dagelijkse televisieshow krijgt. Prem Slaat Door lijkt hem hiervoor wel een toepasselijke naam.

Plotsklaps bedenkt Murk dat hij Knor en Unox helemaal vergeten is. Hij haalt hen snel naar binnen en brengt ze naar hun kamer.
Het idee dat Karel hem die middag aan de hand heeft gedaan de varkens uit zijn eigen werk te gaan voorlezen, is misschien zo gek nog niet. Hij selecteert een paar stukken die hem wel geschikt lijken.
Als Murk nog maar een paar van zijn literaire paarlen voor de zwijnen heeft geworpen, wenden zij zich af, vallen in slaap en kan hij zelf ook naar bed.
Hij hoopt dat Clothilde de volgende dag bijtijds komt om de dieren op te halen. Zodat hij daarna nog wat aan zijn dag heeft en met hoofdstuk vijftien kan beginnen.

 Naar het volgende hoofdstuk 

 

 Inhoud Roman Seizoensgebonden 

  Terug naar de thuispagina