Winterverleiding hoofdstuk 3

  -3-

Eric Burdon and the Animals: Down in Monterey

The people came and listened
Some of them came and played
Others gave flowers away
Yes they did yeah!
Down in Monterey
Down in Monterey

Young gods smiled upon the crowd
Their music being born of love
Children danced night and day
Religion was being born
Down in Monterey

The Byrds and the Airplane
Did fly
Oh, Ravi Shankar's
Music made me cry

The Who exploded
Into fired light (yeah)
Hugh Masekelas music
Was black as night

The Grateful Dead
Blew everybody's mind
Jimi Hendrix, baby
Believe me
Set the world on fire, yeah!

His majesty
Prince Jones smiled as he
Moved among the crowd
Ten thousand electric guitars
Were groovin' real loud, yeah

If you wanna find the truth in life
Don't pass music by
And you know
I would not lie
No, I would not lie
No, I would not lie
Down in Monterey
Hu! huh-huh!
Alright!

Three days of understanding
Of moving with one another
Even the cops grooved with us
Do you believe me?
Yeah!

Down in Monterey
Down in Monterey, yeah
Down in Monterey
Down in Monterey, yeah

I think that maybe I'm dreamin'!

Monterey!
Monterey-yeah!
Down in Monterey
Did you hear what I said?
Down in Monterey

That some music
Monterey
FADES-
I said
Monterey, Monterey, Monterey
Yeah-yeah, hey-hey-hey
A-ay, a-ay, a-ay-a-ay
Burdon, Weider, Jenkins, McCulloch, Briggs

Murk is van plan vandaag het grootste deel van de dag thuis te blijven, om te schrijven, en dan 's avonds opnieuw naar het filmmuseum te gaan.

Daar draait de film die D.A. Pennebaker van het Monterey Pop Festival in 1967 maakte. Pennebaker is ook de cineast die in 1965 Bob Dylan portretteerde in Don’t look back en van een optreden van David Bowie in het Hammersmith Odeon in Londen in 1973 de film Ziggy Stardust and the spiders from Mars maakte.
Murk heeft Jacqueline nog gevraagd of ze mee wil, maar zij mailde terug dat ze die avond helaas moet werken. Zuslief herinnerde Murk nog wel even fijntjes aan de keer dat hij op het idee was gekomen haar mee te nemen naar de verfilming van Woodstock, waar hij twee kaartjes voor had gewonnen. Ze was indertijd nog maar tien en was, nadat ze haar verbazing over al die rare, blote, stonede mensen had uitgesproken, in slaap gevallen.

Als Murk een paar uur heeft geschreven, belt Jacqueline hem met een onheilstijding.

Er is een hoge rekening van de Internetprovider binnengekomen.

''Trek dat ding eruit, Muk. Het kost klauwen met geld!'' maant Jacqueline haar broer. Ze doelt hierbij op de USB-modem. De draadloze verbinding blijkt duurder dan Jacqueline en Murk in eerste instantie hadden gedacht. Uit de folder was begrepen dat er voor een vast bedrag per maand onbegrensd van de zegeningen van het wereldwijde web gebruik gemaakt kon worden. Je mag dus inderdaad onbeperkt surfen, maar daar betaal je boven een bepaalde limiet een flinke meerprijs voor.

Murk probeert de stemming er met een misplaatste grap in te houden.

''Het is alsof je het over het oudste gat in de markt hebt.''

Het was waarschijnlijk goedkoper geweest als hij zijn tijd in de armen van een dure hoer had doorgebracht. GedogiaBel is niet voor niets de laatste jaren van een bedrijf met grote financiële problemen in een van de motoren van de economie van Gedogia veranderd.

Murk legt de telefoon neer. Na de problemen met de laptop, de eerdere moeilijkheden met de aansluiting en Windows Office 2007 heeft hij er weer een probleem bij.

Hij was blij dat hij nu, naast het voor ma zorgen, de hele dag thuis kon werken.

Het is de gewoonte van Murk om bij elke zin die hij schrijft de namen en feiten te checken, stukjes te kopiëren om deze later in zijn eigen woorden weer te geven en uit te zoeken wat en waar iets in de stad te doen is. En uiteraard om gemiste televisieprogramma’s op zijn computer te bekijken.

Een laptop zonder gebruik van Internet is een stap terug. Dan had hij net zo goed, of zelfs beter want goedkoper, in de BBB kunnen blijven werken.

Terwijl hij erachter komt wat hij allemaal nog meer mist, realiseert Murk zich dat het wel erg op een verslaving lijkt. Het voelt of hij een gedeelte van zijn leven is kwijtgeraakt. Alsof er een extensie van zijn hersens is weggesneden. Een gevalletje lobotomie.

In de Verenigde Staten is een sekte die Google als God vereert.

Zij baseren dit op de volgende overeenkomsten:

1. Zowel God als Google zijn alwetend.
2. Ze zijn alle twee alom aanwezig.
3. Het geloof in beide heeft zich over de hele wereld verspreid.
4. De onsterfelijkheid geldt zowel voor de een als de ander.
5. De oneindigheid van beide zaken.
6. God en Google onthouden alles.

De sekte beweert dat als je in Google de termen “God”, “Allah“,”Jezus”,”Boeddha”, enzovoort intikt, er minder potentiële sites opgeroepen worden, dan wanneer je “Google” opvraagt.

Door de toename van kennis is het geloof in God afgenomen. De Verlichting begon al toen men in het paradijs van de appel aan de Boom der kennis van goed en kwaad had gegeten.

Internet is, net als de boekdrukkunst, een nieuwe appel aan deze Boom.

Een oude reclameslogan luidde: “snoep verstandig, eet een appel!” Nou eet smakelijk!

Murk weet dat je altijd gewoon zelf moet blijven nadenken. Of om met Bob Dylan te spreken “don’t follow leaders watching parking meters”. Volg geen valse profeten.

Murk zet zijn denkraam open en MartenToondert hardop, teneinde een oplossing voor zijn financiële crisis te vinden.

''Tom Poes verzin een list, of bel Wouter Bos. Misschien kan die helpen.''

De ex-minister van financiën boekt immers goede resultaten als president-directeur van de Nederlandsche Handel-Maatschappij. De bank die met u meedenkt als de nood het hoogst is.

Murk bedenkt dat hij vroeger wel eens meer geld in een nacht heeft uitgegeven dan hij nu in een maand aan z’n Internetverslaving kwijt is.

De laatste tijd is hij juist erg spaarzaam. Koopt kleren en schoenen bij Zeeman en Schoenenreus. De halve liter blikken bier die hij drinkt, kosten minder dan 50 penning.

Dus moet er iets aan de inkomstenkant van zijn financiële spectrum gebeuren.

Er is een beurs voor vermogende burgers in het westen van de stad, wellicht is een van de raiken, bij voorkeur een met aandelen GedogiaBel, zo fair om als mecenas op te treden en een beginnend schrijver te sponsoren.

Murk heeft tegenwoordig zo veel vertrouwen in de kwaliteit van zijn roman dat hij denkt zijn verhaal wel te kunnen pitchen. Hij kan uitleggen waar hij mee bezig is en een klein stukje van zijn boek laten lezen. Hij kan voorstellen de namen van gulle gevers te vermelden en de belofte doen hen uit te nodigen als het boek gepresenteerd wordt. Hij hoeft niet te bedelen, maar slechts de e-mailadressen van potentiële donateurs te vragen.

Murk oefent alvast een stukje van zijn tekst.

''Ik stuur u het boek voor zover het af is en elk volgend hoofdstuk, zodra het voltooid is.''

Als het allemaal niets oplevert, kan hij er in het worst case scenario altijd nog een leuk stuk over schrijven.

Murk vertrekt naar de BBB om daar van het gratis Internet gebruik te maken. Om op te zoeken wat de openingstijden van de miljonairsbeurs zijn en zijn mail te bekijken. En hij wil zijn lezers op de hoogte brengen van het feit dat hij voorlopig weer in de bibliotheek zit te werken.

Als Murk in de bibliotheek komt en weer met het Internetinfuus verbonden is, wacht hem nog een kleine teleurstelling. De enige dag dat hij in de gelegenheid is de tentoonstelling te bezoeken is het business day en dan bedraagt de toegangsprijs 75 Gedogiaanse florijnen.

Het is natuurlijk zo dat je eerst moet investeren alvorens je iets kunt verdienen, maar dit is toch een beetje te veel geld voor een wild idee waarvan de uitkomst ongewis is.

Het is ook een beetje te koud om er voor de deur te gaan staan. Voor je het weet, sta je tussen armoedzaaiers die de gefortuneerde medemens hun jaarlijks pleziertje misgunnen.

Murk besluit maar verder te gaan met het volgende hoofdstuk. Het beste wat hij kan doen is doorschrijven. Voorwaarts! Vooral doorschrijven! Woorden zaaien tot er een boek geoogst kan worden.

Als Murk een paar uur later weer naar huis vertrekt om het eten voor ma en zichzelf te bereiden, loopt hij vast in een menigte die op de oever van de Noordervliet naar het water staart.

Uit de gesprekken om hem heen begrijpt hij dat Beau van Erven Dorens in het water ligt.

 Murk denkt eerst nog dat het een zelfmoordpoging van de schrijver/presentator is, nadat deze onlangs zo vuig is beschuldigd van het plagiëren van de roman €6,99 van de Franse schrijver Frédéric Beigbeder, maar hij blijkt een duik te hebben genomen om zijn boek Pijn te promoten.

''Als een ander in het water springt, doe jij het dan ook?'' vroeg ma Hemelsoet vroeger altijd als Murk zich door iemand had laten overhalen iets doms te doen.

Murk zou zelf nooit bij wijze van publiciteitsstunt in het water springen. Als hij een roman zou willen presenteren, nodigt hij Van Erven Dorens wel uit om daar ruchtbaarheid aan te geven.

Pijn zou een paar treffende gelijkenissen met € 6,99 hebben, maar de auteur beweert het karakter al in 1993 te hebben bedacht.

Murk heeft het boek ook gelezen. Hij kan zich echter weinig van de inhoud herinneren. Het zou heel goed mogelijk kunnen zijn dat de titel de waarde van het geschrevene dekt.

Hij moet lachen om de gedachte die bij hem opduikt.

''Waarom zou je een boek overschrijven, als je het in de ramsj waarschijnlijk bijna voor niets kan kopen? Of zelf een beter verhaal kunt verzinnen. Misschien heb ik ook wel eens iets geschreven waarin bijvoorbeeld de erven van Johnny van Doorn iets van hem menen te herkennen. Beau is niet van de straat, eerder van de boulevard, en heeft bewezen dat hij intelligent genoeg is om zelf te kunnen schrijven.''

Op de pont terug naar huis denkt Murk verder over het boek van Beau van Erven Dorens.

''De titel is goed. Knut Hamsun schreef in Honger over honger. Er zou over elk aspect van het mens zijn een boek moeten bestaan. Over honger, dorst, pijn, lust, kou...haat.''

Als Murk thuiskomt is Ma Hemelsoet nog in haar kamer. Hij kan rustig gaan koken.

Ondertussen kijkt hij naar de lokale zender. Er zijn beelden van Beau van Erven Dorens die uit het water wordt gehaald. De schrijver legt een verklaring af. Hij vertelt dat hij vroeger - in navolging van zijn oudere broer - altijd door de grachten naar huis zwom, maar dat het water nu wel erg koud is.

Als Murk moeder voor het eten roept, komt zij schoorvoetend naar beneden en kijken ze samen naar het journaal.

De nieuwslezer kondigt aan dat de Koningin volgend jaar Koninginnedag in Apeldoorn zal vieren.

Dat is bijna een thuiswedstrijd, bij haar zus om de hoek. Zal ze wellicht bij deze gelegenheid haar aftreden bekend gaan maken?

Voordat Murk naar het filmmuseum vertrekt, haalt hij voor de zekerheid de zekering van het fornuis uit de stoppenkast. Om te voorkomen dat moeder opnieuw een poging zal doen de ark in de hens te steken door een pan met onbestemde inhoud op de kookplaat te laten staan.

De film is voorwaar een belevenis. Het bij het festival aanwezige publiek ontvangt elke muzikant die het podium betreedt met een luid: ''Groovy!''

Murk bedenkt dat hij ongetwijfeld iets andere bewoordingen zou hebben gebruikt, maar kan zich toch erg goed vinden in de strekking van deze uitroep. Hij veronderstelt dat dit festival veel leuker moet zijn geweest dan het megaspektakel dat zich twee jaar later bij Woodstock heeft afgespeeld.

Woodstock is vermoedelijk ook alleen maar bekender geworden, omdat daar meer publiek was en veel van de optredende artiesten inmiddels de status van superster hadden bereikt. Tijdens het Monterey waren de meeste van de optredende sterren waarschijnlijk ook nog niet geheel door drank en drugs geoccupeerd. Het feit dat zowel Jimi Hendrix als Janis Joplin ruim een jaar na Woodstock kwamen te overlijden, maakt het zeer aannemelijk dat dit medio '69 wel het geval moet zijn geweest.

Murk heeft op zijn laptop dikwijls fragmenten via YouTube bekeken, maar nu hij het geheel mag aanschouwen, komt de sfeer van het festival door het surround geluid en het grote scherm, waarop de beelden worden vertoond, erg surrealistisch over.

Jimi Hendrix blijkt op het Monterey nog in staat te zijn het bespelen van een gitaar met het maken van een koprol te combineren.

Daarna volgt zijn spetterende versie van Chip Taylor’s Wild thing met de brandende gitaar.

Naar verluidt, bedacht Hendrix deze act na het zien van het optreden van The Who.

Toen deze band de show met het stukslaan van instrumenten op de geluidsapparatuur had beëindigd, vond Jimi dat hij dan toch ook wel met iets spectaculairs moest komen.

Janis Joplin brengt een stampende uitvoering van Ball and chain.

Er rolt een lege drankfles over het podium, Janis ontwijkt het voorwerp behendig en blijft zowaar op de been.

Murk slaagt er ternauwernood in de grinnik die in zijn keel oprispt tot een binnensmonds gerochel te beperken, maar het lukt hem niet het commentaar, dat zich gelijktijdig bij hem aandient, binnen te houden.

''Hier kan Amy Winehouse nog wat van leren.''

Helaas heeft Pennebaker maar een song van Joplin in zijn rockumentaire opgenomen.

Het hoogtepunt van het festival, het optreden van Otis Redding, krijgt een paar minuten meer toebedeeld.

De film eindigt met de registratie van de show van Ravi Shankar, met solo's die uren lijken te duren.

Murk verbaast zich over het publiek dat de hele tijd even enthousiast blijft.

''Blijkbaar waren er dus toch wel hele goede drugs in omloop in het jaar1967.''

De film is afgelopen. De lichten gaan aan. Murk is weer klaar wakker.

''Is er geen toegift!?''

Na tien minuten, staand op een stoel: ''We want more!'' te hebben geroepen, laat Murk zich toch maar gedwee naar de uitgang van het filmmuseum begeleiden. Het is wel weer mooi geweest.

Het is bar koud als Murk het filmmuseum verlaat en door het Wolkerspark naar huis loopt.

Nog helemaal in vervoering van de film zou het hem niet verbazen als hij hier nu slapende hippies zou aantreffen.

The mamas & the papas:California dreaming

All the leaves are brown
(All the leaves are brown)
And the sky is gray.
(And the sky is gray).
I've been for a walk
(I've been for a walk)
On a winter's day.
(On a winter's day).

I'd be safe and warm
(I'd be safe and warm)
if I was in L.A.
(If I was in L.A.)
California dreamin'
(California dreamin') on such a winter's day.

Stopped in to a church I passed along the way.
Well I got down on my knees
(got down on my knees)
And I pretend to pray.
(I pretend to pray).
You know the preacher likes the cold.
(preacher likes the cold).
He knows I'm gonna stay.
(knows I'm gonna stay).
California dreamin'
(California dreamin') on such a winter's day.

All the leaves are brown
(All the leaves are brown)
And the sky is gray.
(And the sky is gray).
I've been for a walk
(I've been for a walk)
On a winter's day.
(On a winter's day).

If I didn't tell her
(If I didn't tell her)
I could leave today.
(I could leave today).
California dreamin' (California dreamin')on such a winter's day,
California dreamin' on such a winter's day,
California dreamin' on such a winter's day.

John Phillips

Murk denkt terug aan de keer dat hij de tweede prijs in een verkleedwedstrijd, die tijdens een zomerkamp werd gehouden, in de wacht sleepte.

Het betreft hier een jeugdzonde. Hij was zeven of acht jaar. Verkleed als hippie en nog langharig en kortzichtig.

Met een paar onderweg ingeslagen blikjes bier bereikt Murk de pont. Als hij aan de overkant van de Doolaard is gekomen, komt er juist een opzichtig uitgedoste vrouw uit het gebouw van de Europese muziekzender. Ze is behangen met slingers, kerstballen en gekleurde pakjes en licht fel op in het maanlicht.

Murk overweegt haar aan te spreken. Hij wil vragen door wie zij versierd is.

Maar dan komen er mannen met microfoons en camera’s naar buiten en begint de vrouw aan een stand-up voor een programma dat met Kerstmis zal worden uitgezonden.

De wind zorgt ervoor dat de slingers, ballen en pakjes in het rond vliegen. De opname moet steeds over en na een tijdje is de vrouw blauw van de kou en witheet van woede.

Thuisgekomen kijkt Murk nog even televisie en wil net naar bed gaan als Ma Hemelsoet haar kamer verlaat.

Moeder wenst Murk vrolijk goedemorgen.

''Goedenavond, ma,'' verbetert Murk haar gapend. ''Het is een lange dag geweest en ik ga slapen. Welterusten.''

  Naar het volgende hoofdstuk 

 Inhoud Roman Seizoensgebonden  

  Terug naar de thuispagina