Beaudschappen

Als bewoner van Amsterdam-Westerpark kom ik altijd graag bij de DIRK-supermarkt.
'Mijn' DIRK is onlangs verbouwd. Ze hebben er nu zelfs een servicebalie!
Ze hebben bij de DIRK ook altijd aantrekkelijke aanbiedingen, die de gehele dag volop verkrijgbaar zijn.
Nou ja, bijna altijd dan.
Als ik op mijn favoriete tijd, 8.00 uur 's morgens, ga boodschappen, ligt er meestal nog bar weinig in de bakken en schappen. Dat is op andere tijden ook vaak het geval, maar het scheelt in ieder geval heel veel tijd als je slechts om de zwoegende vakkenvullers en niet ook nog eens om demente oudjes hoeft heen te slalommen. 
U moet weten dat er in mijn buurt namelijk tamelijk veel bejaarden wonen en het is mijn ervaring dat je, als je die niet voor bent, een gerede kans loopt uren in de krappe gangpaden in een file van rollators en rolstoelkarren te staan. 
Ach, hoe minder er te koop is, des te eerder je weer voorbij de kassa bent.

De keuze aan producten die bij de DIRK in de aanbieding zijn, is altijd immens.
Nou ja, bijna altijd dan.
Het krantje met koopjes dat de supergrutter verspreidt, vermeldt dan bijvoorbeeld dat alle varianten van sauzen van een bepaald merk die week extra goedkoop zijn. In de praktijk blijkt er dan maar een soort aanwezig te zijn.
Ach, dan hoef je tenminste niet eindeloos na te denken welke keuze te maken.
Ook altijd fijn, artikelen die per drie stuks worden aangeboden waarvan er dan nog slechts twee, een of helegaar geen in de bak of het schap liggen.
Op=Op is het ultieme consuminderen. 

Laatst ging ik tijdens het 'spitsuur', rond 13.00 uur des middags, 'even' naar de DIRK.
Er was geen doorkomen aan.
Nou ja, bijna niet dan.
Ik liet mijn winkelwagentje maar ergens halverwege de buurtsuperhel achter, rende heen en weer naar de schappen met de producten die ik echt nodig meende te hebben om in leven te kunnen blijven en flikkerde de rotzooi dan elke keer in de vernikkelde boodschappenbolide. 
Ze hadden nog best wel veel. In de meeste dozen met appels die per zestien goedkoper waren, zaten er wel veel minder. Het vergde aldus heel wat werk om er dan toch nog een complete doos van te maken.
De voordelige snijbonen waren op en ik had mijn zinnen ook op de aanbieding-spruitjes gezet. Want daar ben ik dol op! Mijn lief niet, dus eet ik mijn lievelingsgroente op dagen dat zij zich aan de andere kant van het land bevindt. Er waren helaas ook geen spruitjes meer, maar ik had gelukkig toch al drie zakjes zuurkool voor de prijs van twee in mijn kar gegooid. Dus verhongeren zou ik niet zo snel. 
Vervolgens racete ik naar de dichtstbijzijnde kassa. Dat was althans de bedoeling. Er was een kassa in reparatie, de 'alleen pinnen'-kassa ging net dicht en er stond een rij tot de broodbalie, helemaal achter in de winkel.
Helemaal aan het eind van de rij vroeg een oudere mevrouw aan de jonge allochtone meneer van het brood of het 'Mokums knip-brood' niet door de helft kon.
''Wat moet ik nou met een heel brood? Daar kan ik toch niks mee!''
Tja, daar kon de onlangs tot adjunct-hoofd van de verse broodafdeling gepromoveerde helaas ook niets mee.
Hij was geïnstrueerd om broden te verpakken en deze op de juiste plank naast de losse luxebroodjes, smuldingetjes voor bij de koffie en croissanterieën te plaatsen, maar eenmaal verpakt en geplaatst kon hij er ook niks meer aan doen.
Onderwijl ontstond er vooraan in de rij een handgemeen tussen twee boodschappers die, bijna gelijktijdig uit verschillende gangpaden gekomen, bij de wegversmalling voor de kassa moesten invoegen en het er niet over eens konden worden wie het eerst mocht gaan afrekenen.
Een andere kooplustige sprong luid ''kassa bij, kassa bij!'' roepend, over de ketting die bij kassa 3 was gespannen.
Het lijkt mij hoog tijd dat het 'ritsen', dat op snelwegen al sinds decennia usance is, ook bij mijn buurtsuper wordt ingevoerd.
Misschien is het een idee om bij een volgende verbouwing van de DIRK verdrijvingsvlakken, verkeersborden, stoplichten en/of matrixborden op en boven de diverse winkelwegen aan te gaan brengen.

Maar goed, dan was ik uiteindelijk toch bij de kassa aanbeland. Met nog maar een klant voor me.
De belegen mevrouw voor me had zojuist circa veertig(!) blikjes kattenvoer (voor de poes?) op de band gelegd. Ze is de tel kwijt. Ze wil van elke smaaksoort graag acht stuks hebben. De kassajuf telt en schudt haar hoofd.
''Zijn het allemaal dezelfde?''
''Niet allemaal, u heeft vijf 'zalm en kip', achttien 'kip en tonijn', elf 'rund', deze zijn 'voor de hond', het zijn er 43 in totaal.''
De blikjes die mevrouw toch maar liever niet wil hebben worden naast de kassa opgestapeld.
''Kan iemand me helpen?''

Ik help haar de blikjes in de tas te doen.
''Dank u vriendelijk. Me poes is ook nog ziek!''

''Ach, mevrouw, ze heeft nu voorlopig tenminste genoeg te eten.''
Dan mag ik afrekenen en kan ik mijn eigen boodschappen inpakken.

De servicebalie van de DIRK doet tevens dienst als 'snelkassa'. Voor klanten die maar enkele dingen in hun mandje hebben of rookwaren en dergelijke willen aanschaffen en snel willen afrekenen.
En dergelijke heb ik nog volop in huis, maar mijn sigaretten zijn nagenoeg op.
Snelkassa 1 is open.
Ik parkeer de volle winkelkar met mijn reeds betaalde boodschappen dubbel bij snelkassa 2 en posteer me, onderwijl verontschuldigende gebaren makend naar de enorme rij die daar inmiddels ook staat, vóór het koordje waar men achter dient te blijven tot de klant voor je geholpen wordt, teneinde daar in te kunnen voegen.
De meeste klanten hebben uitpuilende mandjes en ik heb immers al in een rij gestaan en maar een paar pakjes sigaretten nodig.

Het woord 'snel' in snelkassa dekt de lading niet. 
De boodschappen worden er weliswaar fluks gescand, maar vervolgens op een heel erg klein plateautje gedropt. En voor je je spullen dan naar een daarvoor gereed gehouden boodschappentas hebt overgebracht, terwijl je ondertussen je portemonnee probeert te trekken om contant of met pinpas te kunnen betalen...
Ik ben dan ook geen verfent voorstander van snelkassa's.

Het is me trouwens opgevallen dat bij die snelkassa's, tevens servicebalie, nooit enige service van welke aard dan ook wordt verleend, maar het klinkt in ieder geval wel zo klantvriendelijk. 
Wellicht kan je daar ook dementerende bejaarden die, mede dankzij een nieuwe indeling van de supermarkt, de weg volledig kwijt zijn afleveren. Soms wel zo handig. 

Er staan twee jongens met maar een paar 'beaudschapjes' in de rij voor de 'traagkassa'.
Ik vraag of ze haast hebben.
''We moeten zo naar school, meneer!''
Ik laat hen voor. Je wilt immers ook geen strobreed in hun weg zijn. Voor je het weet zijn ze, door een onverhoopte hapering in een schitterende schoolcarrière, genoodzaakt bij de DIRK te gaan werken.
En dan ben ik aan de beurt. Vraag en krijg sigaretten.
De pinautomaat weigert mijn pasje. Het pasje dat ik zojuist nog succesvol bij de andere kassa heb gebruikt.
Kassamiep rukt het pasje uit de gleuf. Strijkt het langs haar mouw en brengt het opnieuw in.
De pinmachine slaat op tilt. Kassamiep tikt driftig op de toetsen van de kassa. Pinautomaat geeft nu een blanco scherm. Kassamiep prikt met een pen in het achterste van de automaat. Deze blijft dienst weigeren.
"Zal ik dan maar contant afrekenen?'', vraag ik nog. Nee, dat kan niet. Want de kassa functioneert inmiddels ook niet meer.
De rij achter mij groeit gestaag, er klinkt gemor en er zijn zelfs mensen die aanstalten beginnen te maken om naar de gewone kassa, waar je mogelijk al binnen een kwartier aan de beurt bent, te gaan.
Kassamiep roept via de intercom assistentie van Kassamuts in om de tweede snelkassa te komen bemannen.
Ik wil mijn sigaretten daar gaan afrekenen. Maar dat mag niet. Want dan zouden de reeds gescande pakjes sigaretten bij twee kassa's worden geregistreerd. Dit lijkt mij meer het probleem van de DIRK dan het mijne, maar je wil ook geen logistieke wanorde in een soepel gesmeerde organisatie veroorzaken, dus ik blijf toch nog maar even wachten.

Kassamiep rent door de deur naar het kantoor achter de winkel.
Met medeneming van mijn pinpas!

Die nog naast de kassa lag.
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRGGGGGHHHHHH

Na een tijdje komt Kassamiep terug met mijn pinpas. De pinautomaat doet het ondertussen weer.
Maar Kassamiep is door alle hectiek nog niet tot afrekenen in staat.
Ik wil de pakjes rookgenot bij de andere kassa gaan afrekenen. Dat mag niet van Kassamuts.
Want dat had Kassamiep immers gezegd. Want dan zouden de sigaretten bij twee kassa's zijn geregistreerd.
De rook die mijn oren verlaat, biedt geen compensatie voor mijn nicotinetekort.

Ik kan eindelijk toch nog afrekenen en verlaat de DIRK zonder dat ik iemand van het personeel heb gewurgd.
Eind goed al goed!

Morgen ga ik weer naar de DIRK.

Want ik heb nog steeds zin in spruitjes!
En vraag me af of er dan wel snijbonen zullen zijn.

  Terug naar de thuispagina