maandag 21 maart 2016

De Brugklasmeermin

Zuslief had op jonge leeftijd de neiging om dikwijls te water te raken.
Ze had als vijfjarige al eens bij de ark, waar we destijds op woonden, onder de steiger gelegen.
En in latere jaren liep zij, zonder zich eerst in de daarvoor bestemde kledij te hijsen, vaak plompverloren het zwembad van de buren in.
Op de dag dat het jaarlijkse fietstochtje tijdens de introductieweek van de brugklas, door het Waterland ten Noorden van Amsterdam, zich aandiende, heerste er een gespannen sfeer tijdens het ontbijt.
Ik hield het nauwelijks droog toen ik haar bij het vertrek het 'goed gemeende' advies gaf niet in zeven sloten tegelijk te rijden.
Een klein uur later was F. alweer thuis. Met natte haren. In geleende kleren.
Bij het eerste bruggetje, een beklimming van de vijfde categorie, was ze het talud afgereden en in de belendende vaart beland.
Nadat zij met behulp van omstanders op de kant was getrokken, dook de groene druipster tot grote verbazing van alle aanwezigen opnieuw tussen het kroos.
Want haar fiets lag er nog in. Die moest ook gered worden!
F. mocht zich in het huis van een dorpeling afdrogen en kreeg kleren van een van de kinderen van de bewoonster te leen.
Een leraar beloofde haar thuis te brengen. Maar tot haar niet geringe verontwaardiging moest die zich eerst nog wel even bij alle controleposten langs de route afmelden.
Aldus was zuslief al meteen een BB-er, een bekende brugpieper.
Elke leraar kende haar immers al als de onfortuinlijke brugklaszeemeermin. 






Geen opmerkingen:

Een reactie posten