Onlangs
stond in het AD onderstaand bericht.
Nieuwsbericht:
“Een
dief die een flat in Dubai was binnengedrongen, maakte de vergissing
van zijn leven toen een onweerstaanbare drang hem in het bed van de
slapende bewoners dreef. Zijn lijfgeur verraadde hem en leidde
uiteindelijk tot zijn arrestatie.
Alvorens
zich met zijn buit uit de voeten te maken, sloop de dief de
slaapkamer van het appartement binnen. Hij kroop tussen het koppel
dat in het bed lag te slapen. De inbreker maakte van de gelegenheid
gebruik om de vrouw des huizes te betasten. Die had daar aanvankelijk
geen erg in. Ze dacht immers dat haar echtgenoot haar aan het strelen
was.
Onwelriekend De vrouw werd echter gewekt door de indringende lijfgeur van de ongenode gast.
Onwelriekend De vrouw werd echter gewekt door de indringende lijfgeur van de ongenode gast.
Ze
slaakte een gil waarop de inbreker het op een lopen zette. Haar man
ging hem nog achterna,
maar
de onverlaat kon ontkomen.
De politie zette meteen een klopjacht in. Speurhonden konden de inbreker lokaliseren door simpelweg zijn onhebbelijke lijfgeur te volgen. De honden vonden de man in een werkkeet en konden hem moeiteloos identificeren tussen twaalf andere gastarbeiders.”
De politie zette meteen een klopjacht in. Speurhonden konden de inbreker lokaliseren door simpelweg zijn onhebbelijke lijfgeur te volgen. De honden vonden de man in een werkkeet en konden hem moeiteloos identificeren tussen twaalf andere gastarbeiders.”
bron:
Emirat Alyoum
Maar
nu wat er in werkelijkheid gebeurd is:
Na
een diepgravend onderzoek, waarbij ik alles tot op de lattenbodem heb
uitgezocht, ben ik achter de waarheid gekomen.
Het
Nederlandse echtpaar Wesley en Heleen van Leersum vertrok, nu
alweer
bijna drie jaar geleden, naar Dubai, waar Wesley een goedbetalende
baan had kunnen
krijgen.
Hij had het erg naar zijn zin, ondanks het feit dat hij soms wel 80
uur in de week moest werken. Dat was niet erg, verder was er weinig
te doen.
Voor
Heleen lag dat anders. Zij had er veel zin in gehad om naar Dubai te
verhuizen. Elke dag mooi weer, veel vrije tijd en mooie tennisbanen
en zwembaden.
Dat
veranderde al snel. Werk had zij daar niet en aan echte hobby's
ontbrak het haar, altijd zwemmen en tennissen gaat ook vervelen
.
Na
een paar maanden vatte zij het plan op de tuin rond hun riante huis
om te gaan toveren in zowel een siertuin als een groentetuin. Het
besluit was snel genomen, maar zij had niet voorzien dat de altijd
magistrale stralende zon roet in het eten zou gooien.
De
bloemen waren al verwelkt, voordat ze werkelijk tot bloei konden
komen en zelfs de meest vermetele slaplantjes verlepten door gebrek
aan vocht.
Zelf
kwijnde Heleen elke dag ook een beetje meer weg.
Ze
ging nog maar eens naar het zwembad, daar was in ieder geval genoeg
water. Zat met drankjes op een drijvende fauteuil in het zwembad en
werd daar niet blijer van.
Voelde
zich nog mistroostiger dan haar jammerlijk mislukte tuinprojectje.
Was
Dubai meer dan zat.
Een
vrouw dreef haar kant op, vroeg waarom zij zo droevig was.
Heleen
stortte haar hart uit over de treurige staat waarin haar tulpen zich
bevonden en hoe schrijnend de toestand van haar meloenen toch wel
was.
De
vrouw liet zich Maxima noemen, maar ik heb uit onbevestigde bronnen
vernomen dat haar werkelijke naam Annie is.
Uit
persoonlijke ervaring wist Maxima-Annie dat vriendschap in het
zandbakemiraat dun was gezaaid.
Zij
wist altijd hoe ze kon helpen, wist
altijd dé oplossing,
in de meeste gevallen zelfs al voor het probleem haar geheel
duidelijk was. Nog
voor haar kersverse vriendin helemaal was uitgesproken, onderbrak ze
Heleen's litanie al met een “maar dan weet ik wel wat je moet
doen”.
Maxima
raadde haar aan Armani te bellen. Want Armani was tuinman geweest bij
het gelijknamige hotel. Hij had een haast onuitspreekbare Arabisch
naam, daarom noemde iedereen hem naar zijn vorige werkgever. Armani
was daar ontslagen, omdat hij de gewoonte had zijn, toch best wel
riante, salaris aan te vullen met sieraden van de gasten.
Omdat
Heleen onlangs tegen Wesley had gezegd dat ze binnenkort groente uit
eigen woestijntuin zouden kunnen eten en deze mededeling door haar
geliefde echtgenoot met veel hoongelach was beantwoord, moest en zou
zij haar tuinproject doen slagen.
Thuisgekomen
belde ze Armani, die toevalligerwijs weer net zonder werk zat, en
sprak af dat hij de volgende dag bij haar langs zou komen.
Heleen
deed haar best een goede indruk op Armani te maken en had zich
uitgebreid opgemaakt en opgedoft. Armani had minder tijd nodig, hij
wist dat vrouwen hem heel aantrekkelijk vonden, of hij nou juist iets
dan wel niets aan had.
Armani
flaneerde naar het huis van Heleen. De kennismaking verliep vlotjes
en Armani sprak de verwachting uit dat hij wel iets moois van de tuin
zou kunnen maken en wilde al meteen beginnen.
Maar
zijn nieuwe werkgeefster ging hem eerst nog het huis laten zien. Hij
moest immers toch weten waar de keuken was, als hij iets wilde
drinken, waar de badkamer zich bevond, zodat hij kon douchen als hij
klaar was met zijn werk.
Armani
besproeide de tuin en sproeide en sproeide maar door, het begon er op
te lijken dat hij de hele tuin onder water wilde zetten. In het begin
verdampte het water direct, maar na een tijdje kon je toch zien dat
de grond nat aan het worden was.
Heleen
had constant naar hem zitten kijken. Ze was vanaf het eerste moment
dat zij hem zag diep onder de indruk geweest van zijn verschijning.
Zij had het er warm van gekregen en besloot te gaan douchen om er
fris uit te zien aleer Armani het weer genoeg vond voor vandaag.
Op
het moment dat Heleen net een beetje afgekoeld was vond Armani dat
hij aan een hoognodige douche toe was. Pas nadat hij zich fluitend
had uitgekleed en de badkamer binnenstapte, ontwaarde hij Heleen en
nam aan dat dit tot de secondaire arbeidsvoorwaarden behoorde. Hij
keek er niet van op, hij was immers zeer begeerlijk en liet zich
volgaarne verleiden.
Dus
stapte Armani bij Heleen onder de douche.
Heleen
was sprakeloos.
En
niet uitsluitend omdat ze ineens niet meer alleen was.
Mijn
bronnen hebben mij geen informatie kunnen verstrekken over wat er die
dag, in die badkamer, is gebeurd. Ik heb wel vernomen dat zowel
Armani als Heleen de badkamer veelvuldig, en vaak gelijktijdig,
frequenteerden. Dit feit zou natuurlijk ook best te wijten kunnen
zijn aan de waterschaarste die in de golfstaat heerst. Laat ik hun
privacy maar respecteren en iedereen er het zijne over laten denken.
Op
een avond ging Armani uit en begon tegen zijn vrienden op te scheppen
over alle aspecten van zijn nieuwe baan. Zij daagden hem uit om naar
het huis van Heleen te gaan en haar te verrassen. Door het gebruik
van alcoholica en geestverruimende middelen was het brein van Armani
ietwat vertroebeld en ging hij volgaarne op de weddenschap in. Door
overvloedige inname meer dan ooit overtuigd van zijn woeste
aantrekkelijkheid, ging hij voorbij aan het feit dat hij niet al te
fris meer rook.
Bevreesd
dat Armani nog terug zou krabbelen, reden zijn vrienden hem fluks
naar het huis van de familie van Leersum en verstopten zich in de
tuin om maar niets te hoeven missen.
De
woestijnbevochtiger betrad de villa met gebruikmaking van de sleutel
die Heleen hem had verstrekt en sloop voorzichtig de trap op naar de
slaapkamer, zich onderwijl afvragend hoe hij de verrassing gestalte
kon geven. Het waren maar drie treetjes naar zijn hemelse Heleentje,
maar in combinatie met zijn eerdere consumpties was dit meer dan
genoeg om tot het besluit te komen dat het toch echt het beste was
even te gaan liggen.
Hij
schoof slaperig tussen de lakens en begon Heleen te strelen.
Zij
werd wakker, rook een haar onbekende geur, dacht hierbij niet aan
Armani en begon te gillen.
Dientengevolge
ontwaakte Wesley uit zijn oliebronbaronnendroom.
Armani
was in een in fractie van een seconde ontnuchterd. Hij sprong uit bed
en via het raam op de eerste verdieping recht in de armen van zijn
luid lachende vrienden, die er snel met hem vandoor gingen en hem in
een bouwkeet verstopten.
Helaas
voor Armani had de politie onmiddellijk op de noodoproep van Wesley
gereageerd en waren zij snel ter plekke met speurhonden.
Wesley
en Heleen werden naar het politiebureau, waar Armani inmiddels was
heengebracht, ontboden om hem te kunnen identificeren. Het verzoek
van Heleen om de inbreker nog even onder vier ogen te mogen spreken
wekte in eerste instantie enige verbazing, maar werd desondanks
ingewilligd.
En
daar werd het verhaal verzonnen zoals het uiteindelijk in de krant is
verschenen.
Omdat
Armani niets had ontvreemd kwam hij er met een korte gevangenisstraf
en dertig zweepslagen vanaf en moest wederom op zoek naar een nieuwe
betrekking.
En
Heleen...
Zij
gaf het voornemen om haar verzande lusthofje tot bloei te brengen op
en wijdde zich voortaan aan een studie poëtische spreekwoorden en
gezegden.
Een
oud Arabisch spreekwoord luidt: “Bezint eer ge bemint” of
“Bedenkt voordat u het bed deelt” *)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten