Bij een drogistgrutter die in bijna elk straatje in ons landje en dus ook hier bij mij om het hoekje te vinden is, was deze week een kruimeldief in de aanbieding. Dat stond tenminste in hun foldertje. Daar ik net op zoek was naar een goedkoop kruimelzuigertje, toog ik naar de handelszaak waar in het verleden slechts medicinale en chemische producten werden verkocht, maar waar heden ten dage bijna alles wat een beetje goedkoop te verkopen is te koop wordt aangeboden.
Nu moet u weten dat ik altijd een heel klein beetje moet lachen om aanbiedingen voor vochtig toiletpapier, alsof de meeste mensen niet zelf in staat zouden zijn toiletpapier te benatten.
Het filiaal van de landelijke winkelketen in drogerijen in mijn buurtje is overigens vrij klein.
Vandaar dat ze daar het grootste deel van de voorraad drie- of meerlaagjes toiletpapier die er in de aanbieding is buiten hebben opgesteld. Bedekt met plastic. Anders zouden die papiertjes wel eens nat kunnen worden.
Maar ik had dus helegaar geen toiletpapier nodig.
Ik ging voor de kruimelzuiger!
Wat moet ik met toiletpapier in meerdere laagjes?
Geef mij maar het gewone, ruwe, eenvellige kontafveegperkament.
En dat dan toch maar liever droog aangeleverd.
In het smalle gangetje, met stellingen vol speelgoed, artikelen voor de barbecue en spulletjes waar men zich op strandjes mee pleegt te vermaken, was geen kruimeldiefje te bekennen.
En alle kruidvatmeisjes waren op dat moment heel erg druk bezig met het vullen van schappen en kassa's.
Slechte raad is goedkoop.
Er stond een rijzige, gedistingeerde heer met een donkere huidskleur tussen de kassa's en het deurtje naar het kantoortje achter het winkeltje.
Ik maakte een etnisch profiel op en concludeerde dat hij dan toch zeker wel de winkelmanager zou moeten zijn.
''U kunt mij vast wel vertellen waar ik de kruimelzuiger die deze week in de aanbieding is, kan vinden. Die uit de folder.''
Hij wist niet wat ik bedoelde. Het dametje achter de belendende kassa schoot hem te hulp.
''Oh, die ligt in de etalage, dat is zo'n klein stofzuigertje''.
Na een klein kwartiertje driftig zoeken in de beperkte ruimte die bij de drogistsuper klaarblijkelijk voor etalage moet doorgaan, kwam de man, die ik abusievelijk voor een leidinggevende had aangezien, met een ministofzuiger terug. Het was niet de kruimelzuiger uit de folder.
Na enig overleg met zijn collegaatjes en andermaal een duik in het uitstalkastje te hebben gedaan, wist de man uiteindelijk de kruimeldief toch nog op te vissen.
Al heeft een klantje nog zo'n haast, hij lacht toch altijd het laatst.
Nu moet u weten dat ik altijd een heel klein beetje moet lachen om aanbiedingen voor vochtig toiletpapier, alsof de meeste mensen niet zelf in staat zouden zijn toiletpapier te benatten.
Het filiaal van de landelijke winkelketen in drogerijen in mijn buurtje is overigens vrij klein.
Vandaar dat ze daar het grootste deel van de voorraad drie- of meerlaagjes toiletpapier die er in de aanbieding is buiten hebben opgesteld. Bedekt met plastic. Anders zouden die papiertjes wel eens nat kunnen worden.
Maar ik had dus helegaar geen toiletpapier nodig.
Ik ging voor de kruimelzuiger!
Wat moet ik met toiletpapier in meerdere laagjes?
Geef mij maar het gewone, ruwe, eenvellige kontafveegperkament.
En dat dan toch maar liever droog aangeleverd.
In het smalle gangetje, met stellingen vol speelgoed, artikelen voor de barbecue en spulletjes waar men zich op strandjes mee pleegt te vermaken, was geen kruimeldiefje te bekennen.
En alle kruidvatmeisjes waren op dat moment heel erg druk bezig met het vullen van schappen en kassa's.
Slechte raad is goedkoop.
Er stond een rijzige, gedistingeerde heer met een donkere huidskleur tussen de kassa's en het deurtje naar het kantoortje achter het winkeltje.
Ik maakte een etnisch profiel op en concludeerde dat hij dan toch zeker wel de winkelmanager zou moeten zijn.
''U kunt mij vast wel vertellen waar ik de kruimelzuiger die deze week in de aanbieding is, kan vinden. Die uit de folder.''
Hij wist niet wat ik bedoelde. Het dametje achter de belendende kassa schoot hem te hulp.
''Oh, die ligt in de etalage, dat is zo'n klein stofzuigertje''.
Na een klein kwartiertje driftig zoeken in de beperkte ruimte die bij de drogistsuper klaarblijkelijk voor etalage moet doorgaan, kwam de man, die ik abusievelijk voor een leidinggevende had aangezien, met een ministofzuiger terug. Het was niet de kruimelzuiger uit de folder.
Na enig overleg met zijn collegaatjes en andermaal een duik in het uitstalkastje te hebben gedaan, wist de man uiteindelijk de kruimeldief toch nog op te vissen.
Al heeft een klantje nog zo'n haast, hij lacht toch altijd het laatst.
Go ahead dust, make my day!
